του Ηλία Παππά
Η δικτατορία των συνταγματαρχών χάνει την εξουσία και τη θέση της παίρνει η Τρίτη Ελληνική δημοκρατία . Η Ελλάς αναμορφώνεται και είναι έτοιμη να καλπάσει στο βωμό του εξευρωπαϊσμού και προσπαθεί να αποκτήσει δυτικές δομές. Εκεί κάνουν την εμφάνισή τους τα περίφημα μεταπολιτευτικά κόμματα που μετεξελίσσονται στα σημερινά μέχρι πρώτιστα 2 μεγάλα κόμματα αλλά και άλλα μικρότερα . Καραμανλής - Παπανδρέου , δύο ονόματα που σημάδεψαν την ελληνική πολιτική βαθιά και άφησαν το στίγμα και τα χαρακτηριστικά τους σε αυτή . Ο Ανδρέας, γιος του μεγάλου Γεωργίου ,του επονομαζόμενου και γέρου της δημοκρατίας από τα μέσα, μάχεται για την επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα με την ίδρυση του ΠΑΚ και μετά την επιστροφή του στη χώρα με τη δημιουργία του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ ιδρύεται πάνω σε μια εξαιρετικά φιλόδοξη προγραμματική διακήρυξη αυτή της 3ης του Σεπτέμβρη που αποτελούσε ένα κείμενο τουλάχιστο αιρετικό αν όχι αφοριστικό για τις φιλοδυτικού τύπου παγκόσμιες δομές κρατών. Από την άλλη ο ηγέτης της δεξιάς Κωνσταντίνος Καραμανλής επιστρέφει ως ο Μεσσίας που θα κάνει την Ελλάδα να σηκωθεί από τα συντρίμμια που της άφησε η κατάπτυστη δικτατορία και θα την κάνει μια χώρα ισχυρή και ευρωπαϊκή , ενταγμένη σε όλες τις δομές που αρμόζει να είναι ένα δυτικό κράτος. Εκεί αρχίζει όμως η μικρή μας ιστορία.. Τα δύο κόμματα και οι μετεξελίξεις τους προσπαθούν με κάθε τρόπο να κερδίσουν την εξουσία. Δημιουργούν ένα σύστημα με επάλληλες πελατειακές δομές, και διογκώνουν το ελληνικό πελατειακό σύστημα , που είναι ένας καθοριστικός , αλλά όχι ο μόνος παράγοντας της σήψης του ελληνικού κράτους. Η μικρή πλην έντιμη Ελλάς μετεξελίσσεται σε μία χώρα ιδανική , μια χώρα που κάνει τους πολίτες της όλο και πιο πλούσιους, όλο και πιο ευτυχισμένους μια εικόνας που θέλαμε να δείχνουμε προς τα έξω , που μόνο εμείς την πιστεύαμε. Τα κόμματα στο παρασκήνιο κάναν εξαίσια τη δουλειά τους εξυπηρετώντας τα συμφέροντα τους και κερδίζοντας την εναλλαγή στην εξουσία. Τα χρόνια περνάν οι κυβερνήσεις αλλάζουν, όμως οι πρωθυπουργοί έχουν τα ίδια επώνυμα! Μα πως γίνεται αυτό βρε παιδάκι μου, τόσο λαμπρά μυαλά βγάζουν αυτές οι οικογένειές ; Όχι, οικογενειοκρατία λέγεται βλάκα εαυτέ, είναι εκείνο το ωραίο που τα παιδιά διαδέχονται τους πατεράδες ή τους θείους απλά και μόνο επειδή βρέθηκαν να έχουν ίδιο επίθετο. Όμως πριν φτάσουμε στον Γιώργο και τον Κώστα τους νεότερους, πρέπει να αναφερθούμε στη στιγμή Κώστας Σημίτης. Φιλόδοξος, γνώστης και πάνω από όλα εκσυγχρονιστής ! Έμοιαζε ο άνθρωπος που μπορούσε να δώσει στην Ελλάδα αυτή την αξιοκρατία που χρόνια επιζητούσε. Το 2002 η χώρα αφού έχει περάσει ένα μεγάλο χρηματιστηριακό σκάνδαλο εισέρχεται στην νομισματική ένωση και θυσιάζει την μικρή της δραχμή για το πανίσχυρο ευρώ. Η χώρα πλέει σε πελάγη ευτυχίας για αυτή την τόσο μεγάλη επιτυχία. Στις στιγμές δόξας που θα ακολουθήσουν είναι η διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων του 2004 , στο άκουσμα του "ευχαριστούμε Αθήνα , ευχαριστούμε Ελλάδα" κάθε Έλληνας νιώθει να πέρνουν πνοή οι Καρυάτιδες και η Ελλάδα να ανακτά την αρχαία της αίγλη. Κάποιες άλλες επιτυχίες τα επόμενα χρόνια ήρθαν να αναπτερώσουν ακόμη περισσότερο το ηθικό των Ελλήνων . Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ και φυσικά το άκρον άωτον της ελληνικής ματαιοδοξίας τη Eurovision. Ο Έλληνας νιώθει πως πλέον έχει αποτινάξει το προσονύμιο του φτωχού συγγενή. Όμως ήρθε η ώρα του λογαριασμού, που όπως κάθε φορά που έχουμε φάει πολύ ήταν φουσκωμένος . Χρέη, ομόλογα, τόκοι μπαίνουν στο λεξιλόγιο των Ελλήνων αστραπιαία. Ο πρωθυπουργός Παπανδρέου εισάγει τη χώρα σ ένα μηχανισμό "σωτηρίας" που κάνουν ξανά για μας και το συμφέρον μας οι καλοί μας φίλοι Ευρωπαίοι, με το αζημίωτο φυσικά. Από τότε η χώρα παλεύει να επιζήσει μέσα στην περιοχή του ευρώ κηδεμονευόμενη από μία τρόικα. Η τύχη της χώρας ακόμη αγνοείται σε οικονομικό επίπεδο, όμως έχει χρεοκοπήσει σε κοινωνικό επίπεδο. Οι πολίτες της εξαθλιώνονται και γίνονται σκλάβοι στο βωμό αυτού του υπέρτατου και άφθαρτου πράγματος που λέγεται αγορά. Η αγορά είναι σκληρή , δε συγχωρεί ούτε ανθρώπους αλλά ούτε και κράτη. Όμως το ίδιο σκληρή με την αγορά αναδεικνύεται και η Γερμανία που κάνει τον πάν να παραμείνει ισχυρό το ευρώ χωρίς καμία υποχώρηση και βγάζοντας τις ηγεμονικές τάσεις που τρέφει για την ένωση.
Η μεταπολίτευση είναι σίγουρο πως δεν έχει τελειώσει, όμως δε συμβαίνει το ίδιο και με τα μεταπολιτευτικά κόμματα που χάνουν ολοένα και περισσότερο δυναμική. Πρέπει ως λαός να αναπτύξουμε μια νέα συνείδηση απαλλαγμένη από αγκυλώσεις του παρελθόντος, σύγχρονη και αξιοκρατική. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να αναμορφωθεί προς τη σωστή κατεύθυνση και να μάθει να κερδίζει εκλογική δύναμη με προτάσεις πολιτικής. Ουσιαστικά, είναι χρέος μας να ξανασυζητήσουμε τους όρους του συμβολαίου που ονομάζεται μεταπολίτευση, και να δημιουργήσουμε μια νέα μεταπολίτευση πρωτίστως για το δικό μας καλό.
Το ύφος είναι καυστικό και πολλές από τις καταστάσεις έχουν συμβεί σε εμένα τον ίδιο και έτσι περιγράφονται
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου