Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

68 χρόνια χωρίς τον Κωστή Παλαμά


Μ
ε τους στίχους του Άγγελου Σικελιανού από το Ηχήστε οι σάλπιγγες «μιλούσε» όλη η Ελλάδα, που όρθια μέσα στο μαύρο σκοτάδι της Κατοχής, γονάτιζε μπροστά στον ποιητή της, Κωστή Παλαμά, στις 27 Φεβρουαρίου 1943.Ο Κωστής Παλαμάς κυριάρχησε σε όλες τις εκδηλώσεις της πνευματικής ζωής της Ελλάδας για πάνω από πενήντα χρόνια και με την ρομφαία της ποίησής του ξεκαθάρισε με όλα τα σάπια και νεκρά και όπλισε τον λαό με ζωντανά ιδανικά έχοντας ο ίδιος κατανοήσει πρώτα από όλα πως ο κόσμος δεν μένει στάσιμος, αλλά προχωρά από το παλιό στο νέο το οποίο όμως επικρατεί μετά από συνειδητό αγώνα.Γεννημένος στις 13 Ιανουαρίου 1859 στην Πάτρα και με καταγωγή από το Μεσολόγγι, ο Κωστής Παλαμάς έμεινε ορφανός και από τους δύο του γονείς σε ηλικία επτά ετών και μεγάλωσε με τον θείο του Δημήτρη Παλαμά στο Μεσολόγγι.Το 1868, ο 9χρονος Κωστής Παλαμάς γράφει το πρώτο του ποίημα, ενώ το 1871 καταφέρνει να λύσει ένα γρίφο που είχε δημοσιευθεί σε ένα περιοδικό και έτσι βλέπει το όνομα του τυπωμένο σε Αθηναϊκό περιοδικό.Εκείνο που άλλαξε την αντίληψη του για την ποίηση ήταν τα γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα από το 1894 και μετά με πρώτο το «Η Ελλάς κύριο χρεοκόπησε» που αναφώνησε μέσα στην Βουλή ο Χαρίλαος Τρικούπης και δεύτερο τον πόλεμο του 1897.20 τόμοι ποιητικά έργα, και άλλοι τόσοι πεζά αποτελούν τον πνευματικό θησαυρό που κληροδότησε στην ελληνική γλώσσα και την ελληνική κοινωνία ο Κωστής Παλαμάς. Τα Απαντά του επιμελήθηκε ο Γιώργος Κατσίμπαλης και ο Ανδρέας Καραντώνης, ενώ το 1937 ο γιός του ποιητή Λέανδρος επιμελήθηκε μια πρώτη εξάτομη έκδοση των Απάντων του.
epirusgate.blogspot.com

Μνημονίου συνέχεια......

Το παρουσίασε στις 24/02 σε συνέντευξη τύπου ο Υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.

Πατήστε εδώ για να το διαβάσετε
http://news.in.gr/files/1/2011/MNIMOGreek.pdf

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Η εποχή που δεν αγαπά τους δικτάτορες


gadafi-artist
Του Ανδρέα Μπελιμπασάκη.
Τι διαφορετικό τέλος μπορεί να έχει ένας δικτάτορας που διατάζει την πολεμική αεροπορία  να βάλει κατά άμαχων διαδηλωτών;  Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι ο Μουαμάρ Καντάφι θα είναι ο τρίτος δικτάτορας της Αφρικής που θα αποχαιρετήσει την εξουσία σε λίγες εβδομάδες,  ακολουθώντας αυτή την πρωτοφανή και απρόβλεπτη  λαϊκή εξέγερση που κινείται  με ένα παράξενο σπειροειδή τρόπο και συμπαρασύρει τα πάντα στο πέρασμα της.  Μετά από μια εβδομάδα διαδηλώσεων στους δρόμους, η Λιβύη η χώρα του πετρελαίου, της  Σαχάρας και του υποτιθέμενου τριτοκοσμικού σοσιαλισμού (Λαϊκή  Τζαμαχιρία!) φαίνεται έτοιμη να θέσει τέρμα στην απόλυτη και πολλές φορές παράλογη εξουσία, του συνταγματάρχη Καντάφι που χρονολογείται από το 1969, όταν έγινε πρόεδρος με ένα κλασικό πραξικόπημα αφρικανικού τύπου.
Η ταχύτητα με την οποία οι διαδηλώσεις - μέχρι πρότινος φοβισμένων ανθρώπων - μετατρέπονται σε οργισμένες εξεγέρσεις,  προσφέρει ένα πολύπλευρο πλαίσιο ιδεολογικών αναζητήσεων που μέχρι τώρα κανείς δεν είχε προβλέψει.
Πρόκειται περί ενός κινήματος με διαφορετικές πολιτικές , κοινωνικές και θρησκευτικές αφετηρίες .  Ένα κίνημα που διαθέτει επίσης διαφορετικές «ταχύτητες». Όταν ο πρόεδρος της Τυνησίας Μπεν Άλι στα μέσα Ιανουαρίου ανακοίνωσε την παραίτηση του η συντριπτική πλειοψηφία των αναλυτών αγνόησε την δυναμική της εξέγερσης, κάνοντας λόγο για ένα «τοπικό φαινόμενο».
Η περίπτωση της Αιγύπτου με την δυναμική των εξεγερμένων Αιγυπτίων αλλά και των ώριμων αιτημάτων που έθεσαν, άφησε άφωνη την διεθνή κοινότητα προκαλώντας πανικό στα παγκόσμια πολιτικά και οικονομικά think tanks.  Που όχι μόνο δεν μπόρεσαν να προβλέψουν μια τέτοια εξέλιξη, αλλά δεν μπορούν και να κατανοήσουν ιδεολογικά  που οδηγούν αυτές οι «σπειροειδής»εξεγέρσεις και το κυριότερο,  σε ποια γεωγραφικά πλάτη θα σταματήσουν.
Βρισκόμαστε εμφανέστατα μπροστά στις πρώτες πραγματικές επαναστάσεις του 21ου αιώνα, που αξιοποίησαν και ανέδειξαν με ένα συγκλονιστικό τρόπο την ψηφιακή εποχή που ζούμε, αλλά ελάχιστα έχουμε κατανοήσει. Το Twitter, το Facebook, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές τα κινητά τηλέφωνα, «διαλύουν» τα σύνορα με ένα πρωτοφανή τρόπο που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί από οποιαδήποτε εξουσία. Η πληροφορία καταφθάνει πλέον με την ίδια ταχύτητα στον Αμερικανό, τον δυτικοευρωπαίο αλλά και στον κάτοικο της υποσαχάριας Αφρικής και της κεντρικής Ασίας.
 Αρκεί κανείς να δει τον σαστισμένο -εάν όχι τρομοκρατημένο- τρόπο που αντιμετωπίζουν πολλές  χώρες τις εξεγέρσεις στη Μέση ανατολή. Από την ημι-δημοκρατική  και "light μουσουλμανική" Τουρκία μέχρι  το Ισραήλ  και την Κίνα. Ποιος μπορεί να διαβεβαιώσει πλέον ότι οι εικόνες τηςΤαχρίρ ή της πράσινης πλατείας στη Τρίπολη δεν συγκινούν και δεν προετοιμάζουν τα εξαθλιωμένα πλήθη στο Βιετνάμ, την Καμπότζη ή ακόμη και στα βάθη της Κίνας;
Δεν προσποιούμε ότι γνωρίζω την εξέλιξη που θα έχουν οι εξεγέρσεις στη Μέση ανατολή ή οπουδήποτε αλλού. Οι κοινωνικές και θρησκευτικές διαστάσεις των αιτημάτων των εξεγερμένων  σε κάθε χώρα, κάποιες φορές είναι χαώδεις. Μπορούμε όμως με βεβαιότητα να καλωσορίσουμε την νέα εποχή που γεννιέται και δεν  θα μοιάζει με καμιά άλλη από αυτές που γνωρίσαμε

Πρωτιά των Ελλήνων στην απαισιοδοξία


Υψηλά ποσοστά απαισιοδοξίας, αρνητικής προδιάθεσης και χαμηλής αξιοπιστίας σε εθνικούς και διεθνείς θεσμούς καταγράφουν οι Έλληνες σε έρευνα του Ευρωβαρομέτρου. Χαμηλή εμπιστοσύνη αποδίδουμε στην Ε.Ε. (ακολουθώντας τους Βρετανούς!), μολονότι γενικά θεωρούμε ότι είναι ένας διεθνής οργανισμός που προσφέρει ασφάλεια.Αναλυτικότερα, οι Έλληνες κατέχουμε την πρώτη θέση σε όσους δηλώνουν δυσαρεστημένοι "από την οικονομική κατάσταση στη χώρα τους", αλλά επίσης από "την προσωπική τους επαγγελματική κατάσταση", σε όσους προβλέπουν "επιδείνωση" τόσο της εργασιακής όσο και της οικονομικής κατάστασης στη χώρα τους, σε όσους πιστεύουν ότι στην "αγορά εργασίας τα χειρότερα έπονται", σε όσους δηλώνουν πως "δεν εμπιστεύονται τα πολιτικά κόμματα" της χώρας τους, σε όσους εκφράζουν "καχυποψία" για τον θεσμό των Ηνωμένων Εθνών, σε όσους θεωρούν πως "η Ε.Ε. οδεύει προς τη λάθος κατεύθυνση".
Σε ό,τι αφορά στο ευρώ, οι έλληνες υποστηρίζουμε την ΟΝΕ και το ενιαίο νόμισμα (κατά 64% με κοινό μέσο όρο 58%), ενώ τελικά προσβλέπουμε στην Ε.Ε. για να σωθούμε από την οικονομική κρίση - οι Έλληνες προσδοκούμε τη σωτηρία μας από την Ε.Ε. (37%), από την ελληνική κυβέρνηση (17%), το G20 (10%), το ΔΝΤ (7%) και τις ΗΠΑ (4%).Οι Έλληνες εκφράζουμε τη δυσπιστία μας κατά σειρά: Για τα πολιτικά κόμματα (93%), τις μεγάλες επιχειρήσεις (79%), την τηλεόραση (78%), την εθνική κυβέρνηση (76%), τον ΟΗΕ (74%), την εθνική Βουλή (73%), τον Τύπο (71%), τα εργατικά σωματεία (65%), το ραδιόφωνο (61%), την ΕΕ (60%), τα εκκλησιαστικά ιδρύματα (58%), τη δικαιοσύνη (56%) και το Διαδίκτυο (41%).

Ανθρωπισμός α λα καρτ

του Γιώργου Μαυρωτά

Δεν είμαι ειδικός στα εξωτερικά θέματα και με αυτήν ακριβώς την ιδιότητα του «μη ειδικού» γράφω τις γραμμές αυτές. Υπάρχουν σαφώς άνθρωποι στο protagon.gr για να διαφωτίσουν περισσότερο τόσο εμένα όσο και σας πάνω σε τέτοια θέματα. Εγώ κάποιες απορίες απλώς θέλω να εκφράσω, αφορμή για προβληματισμό. Συγχωρέστε με, λοιπόν, αν βρείτε αφελείς τους συνειρμούς μου.

Θυμάμαι το 1999, με αφορμή τα επεισόδια στο Κόσοβο, το ΝΑΤΟ χωρίς πολλά- πολλά βομβάρδισε τη Σερβία.  Μια «εσωτερική» υπόθεση διέγειρε άμεσα τα ανθρωπιστικά αντανακλαστικά της διεθνούς κοινότητας και προκάλεσε τη διεθνή επέμβαση. Δώδεκα χρόνια μετά, το 2011 μέσα σε ένα ντόμινο εξελίξεων στον αραβικό κόσμο, ο Συνταγματάρχης (το έχει ο βαθμός φαίνεται, το έχουμε δει κι αλλού…) Καντάφι αιματοκυλά τη Λιβύη προσπαθώντας να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία. Πάντως μου είναι δύσκολο να πιστέψω αυτό που ισχυρίζεται ο Καντάφι, ότι δηλαδή την εξέγερση την προκάλεσαν οι κακοί ξένοι. Δεν τα πήγαινε άλλωστε άσχημα ο Συνταγματάρχης με τους ξένους τελευταία, ιδιαίτερα με κάτι λατίνους εραστές της εξουσίας και της «άγουρης ομορφιάς»…

Τώρα λοιπόν η «διεθνής κοινότητα» συσκέπτεται, ανησυχεί, προβληματίζεται, έχοντας απωλέσει τα αστραπιαία αντανακλαστικά του 1999. Μήπως έχουν κάπως αλλάξει οι συσχετισμοί δυνάμεων και τώρα υπάρχουν περισσότεροι παίκτες που πρέπει να ερωτηθούν (βλ. Κίνα που τότε «κατά λάθος» είχε βομβαρδιστεί η πρεσβεία της); Μήπως παζαρεύουν με την διάδοχη κατάσταση την βοήθειά τους καθότι Λιβύη σημαίνει πλούσιο υπέδαφος; Μήπως δεν τα έχουν βρει στη νέα μοιρασιά τώρα που μια για τέσσερις  δεκαετίες παγιωμένη κατάσταση, κλονίζεται; Μήπως όσοι τα είχαν καλά με τον Καντάφι διστάζουν γιατί βλέπουν μια προνομιακή μεταχείριση να οδεύει προς λήξη; Μήπως τελικά η απραξία είναι φαινομενική και στην εξέγερση συμμετέχουν οι «παγκόσμιοι παίκτες» αλλά χωρίς σημαίες και λάβαρα, όπως συνήθως συμβαίνει;  Ως γνωστόν την εξωτερική πολιτική δεν την κάνουν μόνο οι διπλωμάτες και υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και άλλα που λέγονται και δεν γίνονται (πολύ Τζακ Μπάουερ φαίνεται βλέπω τελευταία, πρέπει να κάνω αποτοξίνωση…). 

Οι απορίες αυτές δεν περιμένω να απαντηθούν απλώς θα αιωρούνται για να μας προβληματίζουν. Δεν είμαι οπαδός μιας παγκόσμιας συνωμοσίας όπου όλα είναι «στημένα και προ πολλού συμφωνημένα». Στις περισσότερες περιπτώσεις νομίζω ότι οι «μεγάλες δυνάμεις» καταφεύγουν σε ένα “crisis management” που δεν είχαν προβλέψει και σέρνονται πίσω από τις εξελίξεις. Έχουν σενάρια, κατευθύνουν καταστάσεις αλλά δεν ελέγχουν απόλυτα τα πράγματα, πολλές φορές πάνε «βλέποντας και κάνοντας». Αυτό νομίζω αποδεικνύεται και τώρα, το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό. Το κακό όμως είναι ότι τα δημοκρατικά και ανθρωπιστικά τους αντανακλαστικά μάλλον διεγείρονται α λα καρτ…
protagon.gr

Είναι πολλά τα πετρέλαια, Μπαράκ


του Γιάννη Σιδέρη

Τη ρήση του Μίκη «Πάρτε γαλότσες, το  μέλλον φέρνει πολύ νερό» είχαμε ως τίτλο στις  19/11/2010, με αφορμή την σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα, όπου υιοθετήθηκε το νέο στρατηγικό δόγμα της Συμμαχίας,  προκειμένου να ανταποκριθεί, λέει, « στις νέες προκλήσεις και απειλές κατά της ασφάλειας του ευρω-ατλαντικού χώρου». Γράφαμε τότε, μεταξύ άλλων: «Το  ΝΑΤΟ από αμυντική συμμαχία  τον καιρό του ψυχρού πολέμου  θα γίνει ο νέος παγκόσμιος μπάτσος καταστολής, που παρότι δοκίμασε τις δυνάμεις το στο Αφγανιστάν και έκαψε τα φτερά του, επανέρχεται ως πληγωμένος σκύλος να δαμάσει την παγκόσμια κοινότητα, να καταστείλει λαϊκές ελευθερίες, να αντιδράσει στη θέληση των λαών να χαράξουν από μόνοι τους μια άλλη πορεία…»

Η εσωτερική γλώσσα της συμμαχίας, όπως αναδεικνυόταν  από διαβαθμισμένα έγγραφα, αποδέχεται ότι ναι μεν δεν υφίσταται πλέον ο κίνδυνος συμβατικής επίθεσης μεγάλης κλίμακας , αλλά  εκρήγνυνται νέοι θύλακες  εσωτερικών κρίσεων όπου, μεταξύ άλλων  η κακή διακυβέρνηση τρίτων χωρών, η δημογραφική έκρηξη και η οικονομική δυσπραγία,   οι κοινωνικές, εθνικιστικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις (σ.σ. η ύπαρξη ενός, ας πούμε, θεοκρατικού καθεστώτος όπου γης, ή ένας εμφύλιος, θα δικαιολογούν την επέμβαση τη Συμμαχίας)! 
Δηλαδή οι λαοί πλέον όταν εξεγείρονται κατά μισητών καθεστώτων, εναντίον αιμοσταγών δικτατόρων, εναντίον λαοπλάνων ηγετών ή προδοτικών κυβερνήσεων,  δεν θα έρχονται αντιμέτωποι με τις εσωτερικές στρατιωτικές και αστυνομικές καθεστωτικές δυνάμεις. Θα έχουν να αντιμετωπίσουν τις σιδηρόφρακτες στρατιές του ΝΑΤΟ, οι οποίες ευέλικτες  θα μπορούν αν ακροβολίζονται με όπλα υπερσύγχρονης, σχεδόν ρομποτικής, τεχνολογίας και να καταστέλλουν τις λαϊκές εξεγέρσεις. Το ίδιο θα αντιμετωπίζονται και καθεστωτικές δυνάμεις που δεν θα είναι αρεστές στους επικυρίαρχους του πλανήτη (λέγε με Κανταφι). 

Κατά σύμπτωση μόνο τρεις μήνες μετά, ο λαός της Λιβύης αγανακτισμένος  από την απάνθρωπη καταπίεση ενός  πρώην επαναστάτη  που υπέταξε ιδέες, λαό, χώρα, επανάσταση, συντρόφους, στην  εξυπηρέτηση της αυτάρεσκης  μεγαλομανίας του (χωρίς ο γράφων να ξεχνάει τα πρώτα χρόνια τα θετικά που πρόσφερε στον λαό του), άρχισαν τα όργανα: Η Λιβύη ξεσηκώθηκε  και οι δρόμοι γίνονται σφαγείο ( όσο και αν σοκάρει τις ανθρωπιστικές  μας ευαισθησίες,  πάντα οι δρόμοι στον Τρίτο Κόσμο γίνονταν σφαγεία..).

Οι εξεγερμένοι  της Λιβύης προέρχονται από διαφορετικές πολιτικοκοινωνικές τάξεις και ιδεολογικές σηματοδοτήσεις.  Στους δρόμους διασταυρώνονται με πάθος, πολεμούν και κραυγάζουν: νεωτερικοί φιλελεύθεροι σπουδαγμένοι στην εσπερία, παιδιά του twitter, του  face book και της παγκοσμιοποίησης,  νέοι με σύγχρονη δυτικής απόχρωσης άποψη για την κοινωνία, γόνοι παλιών ευνοημένων της βασιλικής νομενκλατούρας του βασιλιά Ιντρίς, που νοσταλγικά  ξέθαψαν από τα σεντούκια τις παλιές σημαίες  της βασιλικής Λιβύης (το είδαμε στα πλάνα),  θεοσεβούμενοι θρησκόληπτοι, ζηλωτές των μουλάδων, στρατευμένοι της  μουσουλμανικής αδελφότητας, και, ίσως, σκληροπυρηνικοί στρατευμένοι της Αλ Καιντα  .

Γραφει ο  Jean-Yves Moisseron,  αρχισυντάκτης της επιθεώρησης «Maghreb-Machrek»:  «Πάμπτωχη στη δεκαετία του '50, η Λιβύη είναι σήμερα η πλουσιότερη χώρα της Αφρικής. Χάρη στο πετρέλαιο, παιδεία, στέγη και υγεία προσφέρονται σχεδόν δωρεάν σε όλους. Οι Λίβυοι είναι μορφωμένοι. Η θέση των γυναικών είναι ζηλευτή, τόσο νομοθετικά όσο και στην πράξη, και η πολυγαμία απαγορεύεται. Η πρόσβαση στο ίντερνετ είναι περιορισμένη (…) Εχει αλλάξει επίσης η πρόσβαση στην πληροφορία: το Αλ Τζαζίρα, τα κινητά τηλέφωνα, τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν τα στοιχεία μιας ηλεκτρονικής επανάστασης που πραγματοποιείται στη Λιβύη. Μεγάλη αλλαγή τέλος αποτελεί και το δημογραφικό: οι νέοι σε ηλικία και αστοί ξεπερνούν το 80% του πληθυσμού»…

Θεωρείται  δεδομένο: Η άνοιξη της εξέγερσης, ακόμη και αν προς το παρόν κατασβεσθεί, λόγω της σφοδρότητας της φονικής επίθεσης των πραιτόρων του Καντάφι, μπήκε πλέον οριστικά στην ιστορική ατζέντα των νέων της Λιβύης. Εχει προοπτική. Ωστόσο, παρά τους ρομαντισμούς όσων  την τελευταία εβδομάδα  ανακάλυψαν τον  «τρελό σκύλο», όσων, μακριά νυχτωμένοι και άσχετοι, αρθρογραφούν από καθέδρας για το πάθος των νέων της Λιβύης «για ελευθερία», υπάρχουν και τα αρπακτικά που ακονίζου ν τα νύχια τους!:  Ανώτερος Eυρωπαίος αξιωματούχος (λέγε με Αλεν Ζυπέ) δήλωσε υπό καθεστώς ανωνυμίας χθες  ότι η Ε.Ε. δεν αποκλείει μια στρατιωτική επέμβαση για ανθρωπιστικούς λόγους στη Λιβύη (έτσι το λέμε τώρα), «Είναι μία πιθανότητα πάνω στην οποία εργαζόμαστε» δήλωσε ο εν λόγω αξιωματούχος.  Μετά, υπό καθεστώς επωνυμίας ο ίδιος  δήλωσε  ότι το καθεστώς της Λιβύης μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο με τη διεθνή δικαιοσύνη για την αιματηρή καταστολή των διαδηλώσεων!

Το κερασάκι ήρθε  από τον   Ο Γ. Γ. του ΝΑΤΟ  Ράσμουσεν, ο οποίος δήλωσε ότι «το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να επέμβει στη σύγκρουση στη Λιβύη, εκτός  αν βασίζεται σε εντολή των Ηνωμένων Εθνών» (σ.σ. ώπα!) Τι… δηλούν οι δηλώσεις;  Ότι βρισκόμαστε μπροστά στο φάσμα μιας ιστορικής απόφασης:  Να γίνει επέμβαση με εντολή του ΟΗΕ σε ένα  ανεξάρτητο κράτος για λόγους εσωτερικής τάξης!  Στην περίπτωση του Σαντάμ  υπήρχε τουλάχιστον η πραγματική δικαιολογία των χημικών κατά των κούρδων και η κατασκευασμένη  των πυρηνικών που …κατείχε. Υπήρχε επίσης η εισβολή του στο παρελθόν σε ανεξάρτητο κράτος, στο Κουβέιτ. Στο Αφγανιστάν υπήρξε ως αιτιολογία ο Μπιν Λάντεν και το έγκλημα στους  δίδυμους πύργους. Τη Γιουγκοσλαβία υπήρχε η κατακραυγή κατά της σφαγής των μουσουλμάνων από τον Μιλόσεβιτς. Εδώ δεν υπάρχει καμιά νομιμοποιητική δικαιολογία.  Υπάρχει η εσωτερική σύγκρουση  ενός λαού με την ηγεσία του και είναι θεσμικά απαγορευμένη οποιαδήποτε παρέμβαση όσο αίμα και αν στοιχήσει. Εκτός βέβαια αν συμβεί αυτό που πρόβλεψε ο Φιντέλ Κάστρο ( και αυτός αφορεσμένος, και από μας, δικτάτορας – αλλά οι  γερόλυκοι των  διεθνών πολιτικών παιγνίων έχουν γνώμη άξια προσοχής…) :  ότι οι ΗΠΑ δεν θα δίσταζαν να δώσουν εντολή στο ΝΑΤΟ να εισβάλει στη Λιβύη προκειμένου να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας.

Σήμερα συνέρχεται έκτακτη συνέλευση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Γενεύη με αντικείμενο την Λιβύη. «Επιθυμούμε την εκδίωξη της Λιβύης από το Συμβούλιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ»  δήλωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Φίλιπ Κρόουλι (σ.σ. έτσι συνήθως στρώνεται το έδαφος)… Είναι πολλά τα πετρέλαια, Μπαράκ;

Πέραν των οιμωγών, όσων ανακάλυψαν  - ανθρωπιστικά-  την Λιβύη την τελευταία εβδομάδα, έχουμε δυο παρατηρήσεις: Πρώτη: Από τη μία πλευρά  έχουμε τον «παγκόσμιο πεζοναύτη» που διψάει για φτηνό πετρέλαιο και από την άλλη μια σχεδόν διαλυμένη Λιβύη, η οποία πλέον έγινε πανεύκολος στρατιωτικός στόχος (όχι ότι δεν ήταν, αλλά δεν υπήρχε η νομιμοποιητική βάση επέμβασης). Δεύτερη παρατήρηση:  Η Αριστερά της Ευρώπης και της Ελλάδας, ψάχνοντας διεθνείς αναφορές, ασχολήθηκε μόνο με τον …Τσάβες, και σε ανθρωπιστικό επίπεδο με την λαίλαπα (ναι, λαίλαπα!) των λαθρομεταναστών, τηρώντας, αφελή και υποτιμητική στάση έναντι παγκόσμιων γεγονότων, και, προσφάτως, έναντι των αράβων  - πως τολμούν άραγε να ξεσηκώνονται χωρίς την καθοδήγησή μας; 

ΥΓ: Μην ακούσω πάλι κουταμάρες ότι υποστηρίζω τον Καντάφι. Μακελάρη τον χαρακτήρισα στο προηγούμενο άρθρο. Τι περισσότερο να έλεγα. Απλώς δεν θα ρετουσάρουμε την ιστορία για χάρη των επιταγών των νέων καιρών…
protagon.gr 

Separate but unequal: Charts show growing rich-poor gap

By Zachary Roth

The Great Recession and the slump that followed have triggered a jobs crisis that's been making headlines since before President Obama was in office, and that will likely be with us for years. But the American economy is also plagued by a less-noted, but just as serious, problem: Simply put, over the last 30 years, the gap between rich and poor has widened into a chasm.

Gradual developments like this don't typically lend themselves to news coverage. But Mother Jones magazine has crunched the data on inequality, and put together a group of stunning new charts. Taken together, they offer a dramatic visual illustration of who's doing well and who's doing badly in modern America.

Here are three samples:

This chart shows that the poorest 90 percent of Americans make an average of $31,244 a year, while the top 1 percent make over $1।1 million:









• According to this chart, most income groups have barely grown richer since 1979। But the top 1 percent has seen its income nearly quadruple:














• And this chart suggests most Americans have little idea of just how unequal income distribution is। And that they'd like things to be divvied up a lot more equitably:

Φωτογραφίες απο τις συγκρούσεις στην ΑΘΗΝΑ 23/02/11


πο 



















































 


«Θριαμβεύουν» εργασιακό trafficking και αδήλωτη εργασία


«Το εργασιακό trafficking και η αδήλωτη εργασία είναι ένας από τους βασικούς μοχλούς της παραοικονομίας και φαινόμενο το οποίο παρουσιάζει πανευρωπαϊκή έξαρση», υπογράμμισε ο ειδικός γραμματέας του Σ.ΕΠ.Ε., Μιχάλης Χάλαρης, που παρουσίασε στοιχεία σχετικής έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σε ομιλία του στη Συνάντηση Εργασίας για την Εμπορία Ανθρώπων και την Εργασιακή Εκμετάλλευση στην Ελλάδα και την Κύπρο, που διοργανώθηκε την Τρίτη στο ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ» από το Κέντρο Συμπαραστάσεως Παλιννοστούντων Μεταναστών, ο κ. Χάλαρης αναφέρθηκε στα στοιχεία της έρευνας. Σύμφωνα με την τελευταία, η αδήλωτη εργασία στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 20% του ΑΕΠ, γεγονός που την κατατάσσει δεύτερη μεταξύ των μελών των 27 χωρών της ΕΕ.
Η πλειονότητα των αδήλωτων εργαζομένων ανήκει στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, εποχικοί και μετανάστες), οι οποίες δεν έχουν οικεία δύναμη να διαπραγματευθούν τους όρους και τις συνθήκες εργασίας τους. Σύμφωνα με τον κ. Χάλαρη, στην Ελλάδα, η καταπολέμηση του Human Trafficking (ΤΗΒ) συνδέεται με την καλύτερη διαχείριση των μεγάλων μεταναστευτικών ροών που δέχεται η Ε.Ε. εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η οποία εντείνει το πρόβλημα της οικονομικής και σεξουαλικής εκμετάλλευση αλλοδαπών.
Παράλληλα, ο ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας σημείωσε πως από ελέγχους που διενεργήθηκαν από τα μικτά κλιμάκια ΣΕΠΕ - ΕΥΠΕΑ το 2010 σε 27.538 επιχειρήσεις, οι οποίες αντιστοιχούν στο 3% των συνολικών επιχειρήσεων, προέκυψε ότι ο αριθμός των εργαζομένων είναι 77.666 και ο αριθμός των ανασφάλιστων εργαζομένων είναι 19.435. Από τους 19.435 οι 6.687 είναι αλλοδαποί και αντιπροσωπεύουν το 31,54% σε σχέση με τον αριθμό των αλλοδαπών εργαζομένων που αντιστοιχεί στις 21.119 για τις επιχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν οι έλεγχοι.
Με το φαινόμενο του εργασιακού trafficking να έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, το Σ.ΕΠ.Ε., σύμφωνα με τον ειδικό γραμματέα του, εντάσσει την ελεγκτική του δράση σε κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας όπου είναι πιθανό να υπάρχουν θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης (τεχνικά - οικοδομικά έργα, γραφεία ευρέσεως εργασίας, νυχτερινά κέντρα κ.τ.λ.).
tvxs. 

Επεισόδια και κοσμοσυρροή στην πορεία


Βίαια επεισόδια με μεγάλη διάρκεια σημάδεψαν τη μεγάλη προχθεσινή συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας.

Σύμφωνα με το BBC η συμμετοχή έφτασε τα 30.000 άτομα, ενώ σύμφωνα με το Reuters, οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τις 100.000.

Πολύωρες οδομαχίες

Τα πρώτα επεισόδια ξέσπασαν γύρω στη μία το μεσημέρι στα Χαυτεία με ομάδες διαδηλωτών και εξελίσσονταν έως τις επτά το απόγευμα. Στο Σύνταγμα, παρά το γεγονός ότι οι δρόμοι άνοιξαν μετά τις επτά, μικρή ομάδα διαδηλωτών παρέμενε έως και τις οκτώ. Χαρακτηριστικό των χθεσινών επεισοδίων ήταν η εκτεταμένη χρήση χημικών από την αστυνομία, ενώ μετά τη λήξη τους, το Σύνταγμα, η πανεπιστημίου και οι γύρω δρόμοι θύμιζαν βομβαρδισμένο τοπίο.

Ξηλώθηκαν ακόμη και τα παγκάκια από την πλατεία Συντάγματος στα οποία οι διαδηλωτές έβαλαν φωτιά και έστησαν οδοφράγματα.

Η πορεία του ΠΑΜΕ ολοκληρώθηκε λίγο μετά τη μία στο Σύνταγμα χωρίς επεισόδια, ενώ γύρω στις 3 είχε ολοκληρωθεί και η πορεία της ΓΣΕΕ. Οι διαδηλωτές από την πορεία της ΓΣΕΕ που είχαν κατέβει προς την Πανεπιστημίου επέστρεψαν στην πλατεία Συντάγματος. Η αστυνομία απαντούσε με δακρυγόνα στην παραμικρή κίνηση διαδηλωτών, ενώ επιθέσεις με χημικά έγιναν και σε μεμονωμένα μπλοκ διαδηλωτών π.χ. εκπαιδευτικών.

Προκλήθηκαν επίσης σημαντικές ζημιές σε τράπεζες, κάηκαν δύο μοτοσυκλέτες της ΕΛΑΣ και έγιναν εννέα συλλήψεις। Αξίζει να σημειωθεί ότι ένας εκ των συλληφθέντων κατείχε τόξο και βέλη καθώς και τσεκούρι। Επίσης έγιναν 17 προσαγωγές ενώ υπάρχουν τρεις τραυματίες αστυνομικοί.

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Απεργούμε όλοι!



Σε απεργιακό κλοιό βρίσκεται ολόκληρη η χώρα σήμερα καθώς τα συνδικάτα εργαζομένων πραγματοποιούν 24ωρη απεργία, αντιδρώντας στις περικοπές μισθών, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την ανεργία και την στάση της κυβέρνησης απέναντι στις απαιτήσεις της τρόικας. Συγκεντρώσεις έχουν προγραμματιστεί για το κέντρο της Αθήνας, με προβλήματα θα λειτουργήσουν οι συγκοινωνίες ενώ δεν θα υπάρχει ενημέρωση καθώς στην απεργία συμμετέχουν και οι δημοσιογράφοι.
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση στις 11 π.μ. στο Πεδίον του Άρεως, ενώ ξεχωριστή συγκέντρωση έχει προγραμματίσει το ΠΑΜΕ την ίδια ώρα στην Ομόνοια. Αντίστοιχες συγκεντρώσεις αναμένεται να πραγματοποιηθούν σε όλη τη χώρα.

Στην ανακοίνωση τους, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καλούν τους πολίτες σε μαζική συμμετοχή "ενάντια στα αντεργατικά και αντικοινωνικά, νεοφιλελεύθερα μέτρα που επιβάλει η Τρόϊκα και υλοποιεί η κυβέρνηση". Ζητούν ένα μίγμα οικονομικής πολιτικής που θα περιλαμβάνει ενίσχυση της απασχόλησης, των εισοδημάτων και των εργασιακών δικαιωμάτων.
"Παγώνουν" δημόσιος και ιδιωτικός τομέας
  • ► Τα νοσοκομεία θα δέχονται μόνο τα έκτακτα περιστατικά, καθώς απεργούν οι νοσοκομειακοί γιατροί, ενώ με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργεί το ΕΚΑΒ
  • ► Στην απεργία συμμετέχουν και οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων
  • ► Οι υπηρεσίες των Δήμων και των Περιφερειών θα υπολειτουργούν
  • ► Κλειστές θα παραμείνουν οι εφορίες και τα τελωνεία
  • ► Ρολά θα κατεβάσουν τα Ταμεία και οι υπηρεσίες του Δημοσίου 
  • ► Οι δικηγόροι  θα απέχουν από τα καθήκοντά τους
  • ► Οι τράπεζες θα υπολειτουργούν
  • ► Κλειστά θα είναι τα φαρμακεία Αθήνας και Πειραιά, ενώ το κοινό θα μπορεί να εξυπηρετείται μόνο από τα εφημερεύοντα και τα διανυκτερεύοντα.
"Χειρόφρενο" σε συγκοινωνίες-μεταφορές
  • ►Κανονικά θα λειτουργήσει το μετρό, αλλά δεν θα πραγματοποιούνται τα δρομολόγια προς το αεροδρόμιο.
  • ►Ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος θα λειτουργήσει μόνο από τις τις 9 π.μ. μέχρι τις 5 μ.μ.
  • ►Το τραμ θα εκτελεί δρομολόγια από τις 6 π.μ. έως τα μεσάνυχτα
  • ►Ακινητοποιημένα θα παραμείνουν τα λεωφορεία
  • ►ΟΣΕ και Προαστιακός δεν θα πραγματοποιήσουν κανένα δρομολόγιο
  • ►Δεμένα θα είναι τα πλοία στα λιμάνια
Με προβλήματα οι αερομεταφορές
Σε 4ωρη στάση εργασίας θα προχωρήσουν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ενώ 24ωρη απεργία έχει κηρύξει η Ομοσπονδία Συλλόγων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Λόγω των κινητοποιήσεων θα υπάρξουν ακυρώσεις και τροποποιήσεις πτήσεων. Για περισσότερες πληροφορίες το επιβατικό κοινό μπορεί να επικοινωνεί με τα κατά τόπους αεροδρόμια ή τις αεροπορικές εταιρείες:
  • Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, www.aia.gr και 210 3530000
  • Olympic Air 8018010101 (από σταθερό) και 210 3550500 (από κινητό)
  • Aegean 8011120000 (από σταθερό) και 210 6261000 (από κινητό)
Κατεβάζουν... ρολά τα καταστήματα
Κλειστά θα παραμείνουν τα καταστήματα, καθώς οι έμποροι της χώρας αποφάσισαν να συμμετέχουν στην κινητοποίηση. Ωστόσο, με την απόφαση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου διαφωνούν ΓΣΕΒΕΕ και ο Εμπορικός Σύλλογος Αθήνας. Κατόπιν αυτού τα εμπορικά καταστήματα της Αθήνας είναι πιθανό να ανοίξουν μετά την ολοκλήρωση των διαδηλώσεων. Τα καταστήματα του Πειραιά θα παραμείνουν κλειστά με Εμπορικού Συλλόγου της περιοχής.
Σιγούν τα μέσα ενημέρωσης
Καμία είδηση δεν θα μεταδοθεί από τις 6 σήμερα το πρωί μέχρι και τις 6 το πρωί της Πέμπτης, λόγω της συμμετοχής των δημοσιογράφων στην 24ωρη απεργία. Κατόπιν αυτού ραδιόφωνα, τηλεοπτικοί σταθμοί και ειδησεογραφικές ιστοσελίδες δεν θα μεταδίδουν ειδήσεις, ενώ καμία εφημερίδα δεν θα κυκλοφορήσει την Πέμπτη.

Καντάφι: Από επαναστάτης… μακελάρης





Του Γιάννη Σιδέρη
«Κατεβείτε στο δρόμο, καταλάβετέ τον … δεν πρέπει να σταματήσει η διαδήλωση. Οι αστυνομικοί σας χτυπάνε; Χτυπήστε τους κι εσείς...»
Αυτά είναι πύρινα λόγια ενός Λίβυου... Όχι, δεν είναι κάποιου από τους τωρινούς διαδηλωτές που με το πάθος τους πυρπολούν τους δρόμους και τις ζωές τους, πεθαίνοντας στις ανήσυχες μέρες της Βεγγάζης και την Τρίπολης. Είναι του ίδιου του συνταγματάρχη Καντάφι, μόνο που τα απηύθυνε προ εικοσαετίας σε …αιγύπτιους διαδηλωτές! 
Ο Καντάφι, δεν ήταν κάποτε ο τυπικός αφρικανός δικτάτορας, όπως τον είχε πολιτογραφήσει η προκατάληψη της δυτικής πολιτικής και η ευπείθεια της δυτικής δημοσιογραφίας. Απλώς κατάντησε τέτοιος! Τα πρόσωπα των νεκρών στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, είναι η επιγραφή θανάτου ενός ακόμα ονειροπόλου, που η απόλυτη εξουσία τον διέφθειρε. 
Δεν ξεκίνησε έτσι ο εκκεντρικός και οραματικός συνταγματάρχης το ΄69.... Μόλις 27χρόνων, με καμιά εικοσαριά άλλους νέους παράτολμους αξιωματικούς, ανέτρεψε τον διεφθαρμένο βασιλιά Ιντρίς, που παραθέριζε στα Καμένα Βούρλα και ξεθεμελίωσε το ξενόδουλο σύστημά του, σε ένα στρατιωτικό κίνημα που ονομάστηκε επανάσταση ( σ.σ. πραξικόπημα ήταν, αλλά με βάση τους στόχους, τα δεδομένα της εποχής και την προσλαμβάνουσα τότε συνείδηση του Αραβικού κόσμου, λογίζεται ως επανάσταση). Διακήρυττε ο Καντάφι στην πρώτη ανακοίνωση του Επαναστατικού Συμβουλίου: 


«Εμπρός να εργαστούμε στο δρόμο της ελευθερίας, της Αραβικής Ενότητας και της κοινωνικής Δικαιοσύνης. Εμπρός να προσφέρουμε στα παιδιά μας ίσα δικαιώματα και εργασία». Και συνέχιζε με ιδέες πρωτόγνωρες τότε για τα αραβικά αφτιά, που σήμερα ακούγονται σαν θανατερές ειρωνείες: « Δεν θα υπάρχουν, αφέντες και δούλοι, ούτε αδικημένοι, ούτε τύραννοι»… Ποιος να φανταζόταν τότε, ούτε ο ίδιος προφανώς, την ειρωνεία της ιστορίας: Ο επόμενος τύραννος θα ήταν ο ίδιος... 


Ο Καντάφι, νέος αξιωματικός, έχοντας περάσει και από την ελληνική σχολή Ευελπίδων, έγινε αρχηγός του κράτους της Λιβύης, αρχηγός της επανάστασης και πρόεδρος της «Τζαμαχιρίας» - όπου Τζαμαχιρία ονόμασε το νέο πολιτικό σύστημα που εγκαθίδρυσε, αυτό της «Δημοκρατίας των μαζών», η οποία θα κατακρήμνιζε την «δικτατορία του κοινοβουλευτισμού». Με την τζαμαχιρία θα ερχόταν η τελική και «οριστική λύση» των πολιτικών, οικονομικών, και κοινωνικών προβλημάτων της ανθρωπότητας! Θα έφερνε, υποτίθεται, τις μάζες ισότιμες στην εξουσία (δεν είναι τυχαίο, και δεν το λέω ειρωνικά, που κάποιος άλλος στα …μέρη μας λίγο αργότερα υποσχέθηκε να φέρει τον λαό στην εξουσία…). 

Τώρα όλα αυτά μπορεί να ακούγονται θλιβερώς αστεία, αλλά τότε ήταν μια άλλη εποχή... Ηταν μια εποχή που ανέτειλε μια νέα ελπίδα: Η αποικιοκρατία υποχωρούσε και αποχωρούσε από παντού, σκλαβωμένοι λαοί σήκωναν περήφανα το κεφάλι, ο ήλιος του Νάσερ έλαμπε υπέρλαμπρος στον ουρανό του αραβικού κόσμου και ζέσταινε τα πλήθη, το αστέρι του Μπεν Μπελά, ηγέτη εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της Αλγερίας, φώτιζε τον τρίτο κόσμο. Η νεολαία της Αμερικής ήταν ξεσηκωμένη κατά του άδικου ιμπεριαλιστικού πολέμου του Βιετνάμ και στα πανεπιστήμια γευόταν «φράουλες και αίμα». Στην Ευρώπη το ειρηνιστικό κίνημα απογοητευμένο, άρχισε να μετασχηματίζεται στις πρώτες οργανώσεις που ονομάστηκαν «ένοπλης πάλης» και αργότερα, στο αδιέξοδό τους, μετεξελίχτηκαν απλώς σε τρομοκρατικές. Ο ΙΡΑ της Ιρλανδίας αναγεννιόταν από τις στάχτες του και ζητούσε όπλα, τα οποία ευχαρίστως του παραχωρούσε ο Καντάφι. Η ΕΤΑ στην Ισπανία με την εκτέλεση του υπαρχηγού του Φράνκο, Καρέρο Μπλάνκο, έμπαινε δυναμικά στην διεθνή ειδησεογραφία. Στην Λατινική Αμερική ο Κάρλος Μαριγκέλα, οι Τουπαμάρος και οι Μοντενέρος σηματοδοτούσαν απελευθερωτικό φως μέσα στην σκοτεινιά των λατινοαμερικάνικων δικτατοριών. Ο μύθος του Φιντέλ δεν ακόμη ξεθωριάσει πίσω από σύννεφα της καταπίεσης των αντιφρονούντων και της ανελευθερίας του λαού του. Ο Τσε φρέσκος ακόμα θρύλος, άρχιζε να στολίζει τα φοιτητικά δωμάτια και να μετουσιώνει την επανάσταση - δυστυχώς- σε …ροκ μόδα… Το κίνημα των αδεσμεύτων υπήρχε ως ξεχωριστή παράμετρος στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα. 

Ήταν μια άλλη εποχή… Ο Κανταφι παίρνοντας την εξουσία, εφάρμοσε στην αρχή πρωτόγνωρα για τον αραβικό κόσμο συστήματα δίκαιης κατανομής του πλούτου, έκλεισε τις αμερικάνικες βάσεις, όπως και τις δυτικές επιχειρήσεις πετρελαίου που απομυζούσαν το μαύρο χρυσάφι της χώρας του για πενταροδεκάρες, υπέρ μιας διεφθαρμένης «αριστοκρατίας». 

Γρήγορα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Ο φονιάδες του εξαπολύονταν σε όλη τη γη για να μακελέψουν (με μπαλτάδες, όπως έγινε και στην Ελλάδα!) τους λίβυους αντιφρονούντες. 
Για την Αμερική έγινε ο «λυσσασμένος σκύλος», κατά τον πρώην πρόεδρο Ρήγκαν, υπέστη αεροπορικές επιδρομές στην οικία του, κυρίως για τις φραστικές προκλήσεις κατά των αμερικανών (« ο πόλεμος με τους λίβυους πιλότους ήταν σαν να παίζεις πόλεμο με μικρά παιδιά» είχε πει ένας από τους αμερικάνους πιλότους που σε μια επιδρομή αντιμετώπισε σε αερομαχία τα λιβυκά Μιγκ). Η Λιβύη απέκτησε τον τίτλο του διεθνή παρία. Απευθύνθηκε προς την Σοβιετική Ενωση του Μπρέσνιεφ για πολιτική στήριξη, αλλά η περεστρόικα και η κατάρρευση του «υπαρκτού», του στέρησε έναν πρόθυμο σύμμαχο. Τότε πειθήνιος, με μια θεαματική στροφή, γύρισε προς την Δύση, προσεγγίζοντας την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες.

Επιμύθιο δεν έχει ακόμα. Άλλωστε η Λιβύη, δύσκολη χώρα στην διερεύνησή της λόγω της πολιτικής του Καντάφι, δεν σε άφηνε να διαγνώσεις το εσωτερικό της ηφαίστειο. Εκείνο που μένει απλώς, ως ανθρώπινη απορία, είναι αν τελικά ισχύει η κοινότοπη και πολυχρησιμοποιημένη ρήση Άγγλου ιστορικού λόρδου Acton, ότι «η εξουσία έχει την τάση να διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα». - και ο Καντάφι ήταν ο απόλυτος εξουσιαστής. 
Τι άλλο να πεις όταν βλέπεις ένα ν πρώην ρηξικέλευθο επαναστάτη που ξεκίνησε με όνειρα, που έπαιξε τη ζωή του κορώνα γράμματα για την αξιοπρέπεια της χώρας του και την ευτυχία του λαού του, να καταντάει στυγερός μακελάρης;
© ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ
Maira Gall