Νόαμ Τσόμσκι: Δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

1. Η τεχνική της διασκέδασης

 Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, δι’ενός...

αδιάκοπου καταιγισμού διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών. Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομία, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.



 2. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

 Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί. Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.


 3. Η τεχνική της υποβάθμισης

 Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.



 4. Η στρατηγική της αναβολής

 Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτ’ απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα. Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.


 5. Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

 Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος. Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; "Αν -ο διαφημιστής- απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού". Απόσπασμα από το "Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους"



 6. Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

 Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές...



 7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

 Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».


 8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

 Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.



 9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

 Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!..



 10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

 Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, τη νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας. Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους..

πηγη: on-news.gr

Δυστυχία σου Ελλάς

Νεοάστεγοι – Νεόπτωχοι , το νέο κοινωνικό πρόβλημα

 

του Ηλία Παππά

Στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε όλο και περισσότεροι έλληνες εξαθλιώνονται και εξαναγκάζονται να υποβαθμίσουν τη ζωή τους. Το κοινωνικό κράτος συρρικνώνεται και τείνει στην εξάλειψή του και τα πάλαι ποτέ δημόσια και δωρεάν αγαθά καταλαμβάνονται από τη σκληρή αγορά η οποία τα ελέγχει και τα εξουσιάζει. η κατάσταση αυτή εμφανίζει μια τεράστια δυναμική , και ανακατατάσσει την κοινωνική διαστρωμάτωση, δημιουργώντας μια νέα κοινωνική τάξη αποτελούμενη από σχεδόν όλες τις βαθμίδες της κοινωνικής πυραμίδας, τους νεόπτωχους- νεοάστεγους. Άνθρωποι οι οποίοι ζούσαν πριν από λίγο καιρό μια κανονική ζωή , όπως αυτή όλων μας, ενταγμένοι σε όλους τους φορείς κοινωνικοποίησης (οικογένεια κ.α) , ξαφνικά βρίσκονται να χάνουν τα πάντα εξαιτίας της κρίσης και μετεξελίσσονται σε ανθρώπους του δρόμου ζώντας σε αυτόν και από αυτόν. Στεγάζονται κάτω από χαρτόκουτες, κοιμούνται με την αδιάβροχη προστασία του νάιλον τις βροχερές μέρες, τρέφονται με ότι πετούν οι υπόλοιποι έλληνες και με την ελεημοσύνη τους και το χειρότερο πεθαίνουν από αιτίες οι οποίες είχαν εξαλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια από τη νεοελληνική κοινωνία (ασιτία κ.α ) μένοντας στα «αζήτητα των νοσοκομείων». Η νέα αυτή κατηγορία ανθρώπων στην ελληνική κοινωνία μοιάζει να μεγεθύνεται και να δημιουργείται ένα τεράστιο νέο κοινωνικό πρόβλημα . Το κράτος στη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει αδυνατεί να κάνει το παραμικρό για την αντιμετώπιση του προβλήματος , αφού ο μηχανισμός κοινωνικής πολιτικής έχει αποσαρθρωθεί στο βωμό της λιτότητας και της οικονομικής προσαρμογής. Το πρόβλημα είναι βέβαιο πως εάν δε δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη πρόταση πολιτικής για την επίλυση του θα αποτελέσει μια δυνητική απειλή για την κοινωνική συνοχή . Όσο η κρίση γίνεται βαθύτερη , τόσα περισσότερα προβλήματα θα ανακύπτουν οδηγώντας και τους τελευταία εναπομείναντα ψήγματα κοινωνικού κράτους στο βωμό του περιορισμού δαπανών και τη χώρα στην αποσύνθεση. Χρειάζονται λοιπόν σαφείς πολιτικές αποφάσεις οι οποίες να ενισχύουν το κοινωνικό προφίλ του κράτους και εκείνες οι πολιτικές οι οποίες να κάνουν το κράτος δικαιότερο και αναδιανεμιτικότερο. Είναι καιρός οι πολιτικοί να καταλάβουν πως η ακραία λιτότητα που ευαγγελίζονται δεν οδηγεί στα επιθυμητά αποτελέσματα αλλά σε αντίρροπα , και η πολιτική να κατανοήσει και αποδείξει πως δεν έχει νικηθεί, ούτε πρέπει, από την οικονομία.

Πώς μοίρασαν τον κόσμο στη Διάσκεψη της Γιάλτας

Τι έλεγε για τα γεγονότα η ελληνική διπλωματία και τι έκαναν οι Τούρκοι
Τομαή, Φωτεινή 

Αριστερά, οι Τσόρτσιλ, Ρούζβελτ και Στάλιν στην Κριμαία, τον Φεβρουάριο του 1945. Επάνω, το εξώφυλλο της επτασέλιδης έκθεσης πρακτικών της Διάσκεψης στη Γιάλτα που τύπωσε το Foreign Office την ίδια κιόλας χρονιά

Κάθε πόλεμος γεννάει μύθους που χρησιμεύουν στη δικαίωση και διαιώνισή του. Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν αποτέλεσε εξαίρεση. H υπόθεση της ειρήνης και το μέλλον της Ευρώπης μετά τον πόλεμο απασχόλησε τους Συμμάχους πολύ νωρίς. H τελευταία συνάντηση του Ρούζβελτ με τον Τσόρτσιλ και τον Στάλιν έγινε στην παραλιακή πόλη της Κριμαίας, τη Γιάλτα. H διάσκεψη που διεξήχθη μεταξύ 4 και 11 Φεβρουαρίου 1945, τυλιγμένη σε ένα πέπλο μυστηρίου, όπως και η χειμερινή ομίχλη που σκέπαζε την πόλη, έχει αποτυπωθεί στην παγκόσμια συνείδηση ως η σημαντικότερη αναμέτρηση αντιπάλων στη διεθνή σκακιέρα. Οχι αδίκως.

Στις 31 Ιανουαρίου 1945 ο πρεσβευτής στην Αγκυρα P. Ραφαήλ ενημερώνει με κρυπτοτηλεγράφημά του το ελληνικό ΥΠΕΞ: «Πληροφορούμαι ασφαλώς ότι διήλθον εκ Στενών επιβαίνοντες αμερικανικού πλοίου και κατευθυνόμενοι νότιον Ρωσίαν εμπειρογνώμονες και λοιπά πρόσωπα συνδιασκέψεως τριών αρχηγών. Κατά τουρκικάς πληροφορίας συνδιάσκεψις αύτη λάβη χώραν πιθανώτατα εν Κριμαία εντός των προσεχών ημερών».

Δύο ημέρες μετά, στις 2 Φεβρουαρίου, ώρα 19.55, στο ΥΠΕΞ φτάνει έτερο κρυπτοτηλεγράφημα από τη Μόσχα του έλληνα πρεσβευτή I. Πολίτη. «Απολύτως απόρρητον. Καίτοι ως εικός άκρα μυστικότης επικρατεί, εν τούτοις πλείσται υπάρχουν ενδείξεις ότι διάσκεψις Τριών ήρξατο ή όσον ούπω άρχεται εις τι μέρος Νοτίου Ρωσίας. Πλην στρατιωτικών ζητημάτων θα συζητηθούν επίσης και πολιτικά ζητήματα, κυρίως. Δηλώσεις Χόπκινς (σημ. σύμβουλος του Ρούζβελτ) εν Ρώμη αφήνουν υπονοηθή ότι μεταξύ Αγγλοαμερικανών και Ρώσων υπάρχουν βασικαί διαφωνίαι...».

Στις 6 Φεβρουαρίου ο Πολίτης επανέρχεται με νέο τηλεγράφημα πληροφορώντας το Κέντρο «από ημερών πρεσβευταί και κυριώτεροι υπάλληλοι ενταύθα βρετανικής και αμερικανικής πρεσβείας ανεχώρησαν προς νότον όπου συνέρχεται διάσκεψις αρχηγών.Χαρακτηριστικόν τυγχάνει ότι καίτοι διάσκεψις αποφασίσθη περί ζητημάτων άτινα καθορίσουν το μέλλον της Ευρώπης και έχουν μεγίστην επιρροήν επί μικρών κρατών, εν τούτοις ουδείς αντιπρόσωπος τελευταίων τούτων προσεκλήθη...».

Ο τόπος σύγκλησης της Διάσκεψης εξακολουθεί να παραμένει άγνωστος. Μόνο σε ιδιόχειρο απόρρητο σημείωμά του με αριθμό 333 στις 18 Ιανουαρίου 1945 ο πρέσβηςΘανάσης Αγνίδης από το Λονδίνο ειδοποιούσε ότι ο Τσόρτσιλ δεν θα είχε αντίρρηση να γίνει όσο πιο μακριά γίνεται και υπό άκρα μυστικότητα η συνάντηση των τριών, σημειώνοντας επί λέξει ότι «... ο Βρετανός πρωθυπουργός είναι φύσει (sic) πλέον ευκίνητος και εκ περισσού δεν φείδεται χρόνου και ευμαρείας (comfort) διά μακρυνά ταξείδια!».

* Ανησυχία στην Τουρκία

Το κλίμα επιφύλαξης και δυσπιστίας που επικρατεί στο εσωτερικό της Τουρκίας για το περιεχόμενο των διαβουλεύσεων στην Κριμαία επιδεινώνεται από το γεγονός ότι «... o εν Αγκυρα πρεσβευτής των Σοβιέτ απουσιάζει πάντοτε άνευ ουδεμίας δικαιολογίας, δεν φαίνεται δε επικείμενη η επιστροφή ή η αντικατάστασή του. Τούτο δεν στερείται σημασίας αν ληφθή υπ' όψιν ότι οι Ρώσοι από συστήματος ούτω ενεργούσιν απέναντι των κρατών μετά των οποίων επιζητούσι την δημιουργίαν ζητημάτων...» σημειώνει χαρακτηριστικά με έγγραφό του προς το ΥΠΕΞ ο έλληνας πρεσβευτής στην Αγκυρα (A.Π. 460, 4 Φεβρουαρίου 1945).

Επειτα από αλλεπάλληλα διαβήματά τους τελικώς οι Τούρκοι θα λάβουν επισήμως απάντηση για το θέμα που τους έκαιγε μόλις την 1η Μαρτίου 1945, από τον Ηντεν μέσω του πρεσβευτού τους στο Λονδίνο και λίγες ημέρες αργότερα, στις 8 Μαρτίου, διά στόματος Μολότοφ στον τούρκο πρεσβευτή στη Μόσχα Σαρπέρ ότι το ζήτημα απλώς εθίγη στη Γιάλτα και ότι προσεχώς θα απασχολήσει τη Σοβιετική Ρωσία και την Τουρκία. Ο Σαρπέρ ενοχλημένος, αφού δεν πρόκειται περί απλής αναθεωρήσεως της Συνθήκης, νομικού χαρακτήρος, θα απαντήσει στον Μολότοφ «ότι το ζήτημα είναι χαρακτήρος διεθνούς και δεν ενδιαφέρει μόνον την Τουρκίαν...» (P. Ραφαήλ από Αγκυρα προς ΥΠΕΞ, A.Π. 989, 8 Μαρτίου 1945).

* H Ελλάδα εφησυχάζει

Ο κόσμος έχει ήδη μοιρασθεί. Οι ελληνικές κυβερνήσεις το γνωρίζουν. H χώρα ανήκει στη δυτική σφαίρα επιρροής. H διαβεβαίωση των Αγγλων ότι τα βόρεια σύνορα της χώρας θα διασφαλισθούν (Ραφαήλ A.Π. 1062, 17 Φεβρουαρίου 1945) και η πληροφορία (του ιδίου ξανά) μέσω τουρκικού ΥΠΕΞ ότι ο Στάλιν απέφυγε να δώσει αρωγή στο KKE, είναι γεγονός που εξηγεί τη μετέπειτα διαλλακτική στάση του Κόμματος. Το αυτό επιβεβαιώνει και ο Αγνίδης από το Λονδίνο: «Υφυπουργός εξήρε την μέχρι τούδε εκδηλωθείσαν ειλικρινή (loyal) στάσιν του Στρατάρχου Στάλιν εις το ελληνικό ζήτημα χάριν εις την οποίαν οι ιθύνοντες του EAM εθεώρησαν την παράτασιν του εμφυλίου σπαραγμού ως ασύμφορον και ματαίαν από ιδικής των απόψεως...» (A.Π. 819, 9 Φεβρουαρίου 1945).

Στον τουρκικό Τύπο απαγορεύεται να αναφέρεται στη Γιάλτα. Κάποιοι δημοσιογράφοι έχουν ήδη αρχίσει να παίζουν με τη λέξη Γιάλτα αφού γιαλμά στα τουρκικά σημαίνει ψέμα. Μόλις στις 17 Φεβρουαρίου θα εμφανισθούν υποβολιμαία τα πρώτα ευνοϊκά υπέρ της Διασκέψεως δημοσιεύματα «παρά ταύτα και εν αναμονή στενότερης μετά Αγγλων επαφής εθεωρήθη απαραίτητον διά λόγους πολιτικούς όπως υπογραμμισθή και εν Τουρκία η επιτυχία της Κριμαίας» γράφει ο Ραφαήλ (A.Π. 1100, Φεβρουαρίου 1945).

* Οι γείτονες καραδοκούν

Ο Στάλιν σε όλη τη διάρκεια της Γιάλτας και μετά από αυτήν κατάφερνε να φαίνεται συνεργάσιμος ακόμη και όταν διαφωνούσε. Ετσι, ενώ είχε υποσχεθεί να μην αναμιχθεί στα ελληνικά πράγματα, κι αυτό έκανε αφήνοντας το KKE στο έλεος των αντιπάλων του, προωθούσε ύπουλα την ιδέα της «Βαλκανικής Ομοσπονδίας» που αποσκοπούσε στην ένωση των Σλάβων, τη χειρότερη ίσως απειλή τότε για την Ελλάδα, γνωστού όντος του προαιώνιου πόθου των Βουλγάρων για έξοδό τους στο Αιγαίο.

H πρόσκληση του Ντε Γκωλ στη συνδιάσκεψη των τριών «ήτις ηυχαρίστησεν αντιπροσώπους μικρών κρατών θεωρείται επιτυχία ρωσική διότι εγένετο κατόπιν επιμονής Σοβιετικής Κυβερνήσεως...» έγραφε σε κρυπτοτηλεγράφημά του στις 12 Φεβρουαρίου 1945, ώρα 20.25, ο Πολίτης από τη Μόσχα. «Είναι βέβαιον εν τούτοις ότι Αμερικανοί λάβουν ως αντάλλαγμα ετέρας ικανοποιήσεις» συμπληρώνει αφήνοντας να εννοηθεί η εξασφάλιση εισόδου της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας.

H «Liberation», που βρίσκεται κατά τον έλληνα πρεσβευτή στο Παρίσι M. Κοσμετάτο (κρυπτό A.Π. 888, 11 Φεβρουαρίου) σε στενή επαφή με την εκεί βουλγαρική πρεσβεία, εξαπολύει διθυράμβους. Στην Ελλάδα αρχίζουν επιτέλους να ανησυχούν. Ο Αγνίδης συντάσσει υπόμνημα προς το Foreign Office και αναφέρεται στους κινδύνους αυτής της προσέγγισης.

H επίσκεψη Τσόρτσιλ στην Αθήνα σώζει την κατάσταση. Οπως έγραφε στις 17 Φεβρουαρίου 1945 ο Ραφαήλ από την Αγκυρα, η επίσκεψη αυτή «ερμηνεύεται ενταύθα ως σημαίνουσα πλήρη αναγνώρισιν εν Κριμαία αγγλικών απόψεων καθόσον αφορά Ελλάδα εγγύησιν ακεραιότητας βορείων αυτής συνόρων και συνεπώς κατευνάζει ανησυχία νέας εμμέσου Σλαυϊκής προσπάθειας καθόδου Αιγαίον» (A.Π. 1062)
H ΩΜΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΤΡΟΥΜΑΝ «Οι Ρώσοι ας πάνε στον διάβολο»!

Το μέγα και ακανθώδες ζήτημα στη Γιάλτα δεν ήταν η Γιουγκοσλαβία και ο Τίτο, αλλά το πολωνικό. Ο διαμελισμός της Πολωνίας ανησυχούσε τους Συμμάχους και δημιουργούσε μεγάλη αναστάτωση στους Πολωνούς της Αμερικής. Ο Στάλιν για να δικαιολογήσει τον σοβιετικό επεκτατισμό στα ανατολικά κράτη έδειχνε στον χάρτη την Πολωνία κι έλεγε: «Δυο φορές πέρασαν τα τελευταία 30 χρόνια οι εχθροί μας οι Γερμανοί αυτόν τον διάδρομο. Για το συμφέρον της Ρωσίας θα πρέπει η Πολωνία να είναι ισχυρή και η κυβέρνηση φιλική». Ενώ όμως συμφώνησε για ελεύθερες εκλογές στη χώρα, δεν επέτρεψε τη συμμετοχή των εξόριστων Πολωνών του Λονδίνου.

Στις 12 Απριλίου 1945 ο Ρούζβελτ πεθαίνει. Τον διαδέχεται ο Τρούμαν που υποδέχεται στις 23 του ίδιου μήνα τον Μολότοφ στον Λευκό Οίκο, έξαλλος, με μια καθ' όλα μη διπλωματική συμπεριφορά. Κατά τον αμερικανό σχολιαστή Ντριού Πίρσον ο Μολότοφ «είχε ακούσει τον μουλαρά από το Μιζούρι» και ο διπλωμάτης Τσαρλς Μπόλεν που εκτελούσε χρέη διερμηνέα έμεινε εμβρόντητος λέγοντας πως ουδέποτε είχε ακούσει να επιπλήττεται έτσι ανώτερος επίσημος. «Ποτέ δεν μου μίλησαν έτσι στη ζωή μου» ψέλλισε ο Μολότοφ ενθυμούμενος πόσο δίκιο είχε ο Στάλιν που δεν τον άφηνε να πάει στο Σαν Φρανσίσκο για την ιδρυτική συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών αλλά επέμενε να πάει κάποιος άλλος, ίσως ακόμα και ο ρώσος πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον.

«Τηρήστε τις συμφωνίες σας» του απάντησε ο Τρούμαν «και δεν θα σας ξαναμιλήσουν με τέτοιο τρόπο!». Ο Τρούμαν θα εγκαταλείψει την πολιτική του μονόδρομου στις συμφωνίες του με τη Σοβιετική Ενωση, θα υιοθετήσει τη σκληρή γραμμή του αμερικανού πρεσβευτή στη Μόσχα Χάριμαν και του δημοκράτη γερουσιαστή Βάτενμπεργκ που απεδείχθη μετά την πύρινη ομιλία του (10 Φεβρουαρίου 1945) στο Κογκρέσο πιο δεξιός και από τους Ρεπουμπλικανούς και θα πει το περίφημο: «Ή τώρα ή ποτέ, κι αν δεν θέλουν οι Ρώσοι, ας πάνε στον διάβολο!» (Κόρντελ Χαλ, «Απομνημονεύματα» 1948).

Αλήθεια ή ψέματα, η μεγαλύτερη απώλεια του Ψυχρού Πολέμου για τους Αμερικανούς ήταν ίσως η ιδέα της Ιστορίας...

H κυρία Φωτεινή Τομαή είναι προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου στο ΥΠΕΞ.

πηγή : http://www.tovima.gr

Η Φάρμα των Ζώων: Το αγαπημένο βιβλίο των λογοκριτών

.Κωνσταντίνος Τζήκας

«Pig Brother is Watching you»: Τέσσερα χρόνια πριν κυκλοφορήσει το τελευταίο και διασημότερό του βιβλίο, το «1984», ο Βρετανός συγγραφέας Τζορτζ Όργουελ είχε ήδη προλάβει να δημιουργήσει μία κατάμαυρη πολιτική σάτιρα με το μυθιστόρημά του «Η Φάρμα των Ζώων» (1945).

Ποτέ άλλοτε ένα βιβλίο με ζώα (με στοιχεία ανθρωπομορφισμού βεβαίως) στη θέση των πρωταγωνιστών δεν προκάλεσε τόσες αντιδράσεις, δεν δέχθηκε τόσες απορρίψεις, δεν κινήθηκε στη σφαίρα της παρανομίας και του θρύλου, όσο η «Φάρμα των Ζώων». Κι όμως, παρά την απατηλή πρώτη εντύπωση που θα έδινε, δίχως άλλο, το πρώτο χειρόγραφο στους εκδότες – την επαγγελία μίας παραμυθένιας ιστορίας, με στοιχεία διδακτισμού και ηθικοπλαστικό μήνυμα – το μυθιστόρημα του Όργουελ ήταν μία βόμβα, μία "καυτή πατάτα" όπως θα έλεγε κανείς στα αγγλικά: μία αμείλικτη, απροκάλυπτη αλληγορία της διαφθοράς του σταλινικού καθεστώτος.

 

Εξώφυλλο από τον Ben Templesmith

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Τζορτζ Όργουελ (1903-1950) υπήρξε υπέρμαχος του σοσιαλισμού, και ιδίως του αναρχο-συνδικαλισμού, ενώ ήταν και φιλικά προσκείμενος στον τροτσκισμό. Οι βιαιότητες που αντίκρισε κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου (1936-1939) – η βίαιη καταστολή των αναρχικών της Καταλονίας από τους Ισπανούς κομμουνιστές, με τις ευλογίες της Σοβιετικής Ένωσης – τον έκαναν πολέμιο της ΕΣΣΔ και ιδίως του Σταλινισμού. Στα μάτια του Όργουελ, η Σταλινική ΕΣΣΔ δεν ήταν πραγματικά σοσιαλιστική, αλλά μία εναλλακτική μορφή ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Ο Όργουελ αποτύπωσε τις εμπειρίες που αποκόμισε από τον ισπανικό εμφύλιο στο βιβλίο του «Πεθαίνοντας στην Καταλωνία». Ωστόσο, λίγα χρόνια αργότερα, με τη «Φάρμα των Ζώων», που ολοκλήρωσε μεταξύ του 1943 και 1944, κατόρθωσε να δώσει μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα αυτού που ο ίδιος θεωρούσε την άνοδο και διαφθορά του σοβιετικού καθεστώτος πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο. 

Η ιστορία της «Φάρμας» δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις. Σε μία φάρμα, δύο γουρούνια, ο Snowball (Χιονόμπαλα) και ο Ναπολέων, παρακινημένα από τις επαναστατικές θεωρίες ενός γέρικου, προσφάτως εκλιπόντος χοίρου, του Old Major, υποκινούν μία επανάσταση, με τις ευλογίες όλων των ζώων. Οι ανθρώπινοι αφέντες τους εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη φάρμα. Τα ζώα, με την καθοδήγηση των γουρουνιών, αρχίζουν να συμβιώνουν και να συνεργάζονται, υπό ένα καθεστώς απόλυτης ισότητας, με την αρχή μάλιστα «Όλα τα ζώα είναι ίσα». Ωστόσο, η ακόρεστη δίψα του Ναπολέοντος για εξουσία θα οδηγήσει στην εκδίωξη του Snowball, τη μετατροπή της κοινότητας σε απολυταρχικό καθεστώς και στην κατάλυση των δικαιωμάτων των ζώων. Και η νέα τυραννία που τα περιμένει είναι εξίσου σκληρή με την προηγούμενη: Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα.

 

Οι αναφορές του Όργουελ στην ιστορία του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού είναι προφανείς. Ο γηραιός, σοφός Old Major που πεθαίνει προτού δει τις θεωρίες του να γίνονται πραγματικότητα είναι μία σαφής αναφορά στον Μαρξ, αλλά και τον Λένιν. Ο Snowball είναι ο «αποδιοπομπαίος» Τρότσκι. Και ο Ναπολέων, όπως υποδηλώνει και το «απολυταρχικό» όνομά του, μία συγκαλυμμένη εκδοχή του Στάλιν που εγκαθιδρύει μία νέα δικτατορία.

 

Τρότσκι-Στάλιν: Η έμπνευση για τους δύο πρωταγωνιστές του βιβλίου

Η προσπάθεια του Όργουελ να εκδώσει το βιβλίο στέφθηκε αρχικά με αποτυχία. Εύλογα, αφού ήταν η χειρότερη δυνατή στιγμή για κάτι τέτοιο: στα τελευταία χρόνια του Β’ Παγκοσμίου και λίγο μετά το τέλος του, η Σοβιετική Ένωση είναι ένας από τους πολυτιμότερους Συμμάχους. Κανένας εκδοτικός οίκος στη Μεγάλη Βρετανία δεν θέλει να βγάλει ένα βιβλίο με ένα τόσο απροκάλυπτο αντι-σοβιετικό αίσθημα, σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή. Η Faber & Faber, με σύμβουλο έκδοσης τον Τ. Σ. Έλιοτ το απέρριψε. Η Victor Gollancz, που είχε βγάλει τα προηγούμενα βιβλία του Όργουελ, το απέρριψε. Ένας ακόμα μεγάλος οίκος το απέρριψε, καθ’υπόδειξη ενός αξιωματούχου του Υπουργείου Πληροφοριών που αργότερα αποκαλύφθηκε πως ήταν πράκτορας των Σοβιετικών. Έπρεπε να περάσουν 18 μήνες προσπαθειών μέχρι τελικά να βρεθεί ένα «σπίτι» για το βιβλίο του Όργουελ, η Secker & Warburg. Το οποίο βιβλίο, εύλογα, μπήκε στη μαύρη λίστα της ΕΣΣΔ και απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του. Οπότε και εντάχθηκε στο ρεύμα των samizdat.

Τι ήταν τα samizdat; Φαινόμενο που παρουσιάστηκε με αυτή τη μορφή μόνο στην ΕΣΣΔ και σε χώρες του Ανατολικού μπλοκ. Εκδόσεις που είτε αποσύρονταν από την επίσημη κυκλοφορία είτε έπεφταν θύματα της λογοκρισίας, έβρισκαν τον δρόμο τους προς το κοινό στην πλήρη μορφή τους μέσα από κρυφά δίκτυα αυτοέκδοσης. Καμιά φορά επρόκειτο για βιβλία που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να κυκλοφορήσουν στην ΕΣΣΔ. Άλλες περιπτώσεις αφορούσαν έργα που είχαν εκδοθεί αρχικά στα mainstream μέσα, προτού αποσυρθούν από την κυκλοφορία, οπότε και μπορούσε να τα βρει κανείς μόνο στα δίκτυα samizdat. Έργα που συνήθως ασκούσαν οξεία κριτική στο σταλινικό καθεστώς, όπως η «Φάρμα», ο «Μετρ και η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και πολλά γραπτά του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν. Η «Φάρμα», όπως και τα άλλα απαγορευμένα κείμενα, δεν εμφανίστηκαν στην επίσημη εκδοτική ζωή παρά μετά την πτώση του Τείχους, το 1989, αν και οι λογοκρισίες και οι περιορισμοί είχαν αρχίσει, κατ’ουσίαν, μερικά χρόνια νωρίτερα, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Γκορμπατσόφ.

 

Βουδαπέστη, 1989, περίπτερο με samizdat την εποχή που ήταν πλέον ημι-παράνομα, λίγο πριν πάψουν οριστικά να έχουν λόγο ύπαρξης

 

Εξώφυλλο από μετάφραση της "Φάρμας" στα ουκρανικά, 1947. Η έκδοση προορίστηκε για ουκρανόφωνους πληθυσμούς που ζούσαν σε στρατόπεδα μετακίνησης πληθυσμών στη Γερμανία, με την καθοδήγηση των Συμμάχων. Περιλαμβάνει προλογικό σημείωμα από τον Όργουελ, που εξηγεί τους συμβολισμούς του έργου.

Η ειρωνεία του πράγματος; Από το καταραμένο βιβλίο που κανείς δεν ήθελε να εκδώσει, είναι σήμερα ένα από τα απαραίτητα σχολικά αναγνώσματα στη Γηραιά Αλβιόνα και γενικότερα τις αγγλόφωνες χώρες. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως σε άλλες χώρες έχει γλιτώσει από τα πλοκάμια της λογοκρισίας: για παράδειγμα, το 2002, αποσύρθηκε από τις σχολικές βιβλιοθήκες στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όχι λόγω των αντισοβιετικών του μηνυμάτων, όσο επειδή περιέχει ανθρωπομορφικά γουρούνια, κάτι που θεωρήθηκε πως αντιβαίνει στις αξίες του Ισλάμ.

Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί πως καμία από τις δύο μεταφορές του βιβλίου στην οθόνη – μια ταινία κινουμένων σχεδίων του 1954 και μία τηλεταινία του 1999 – δεν θέλησαν να κρατήσουν το κατάμαυρο, πεσιμιστικό φινάλε του Όργουελ. Tο οποίο ευτυχώς έχουν διατηρήσει οι κατά καιρούς θεατρικές διασκευές του μυθιστορήματος.

Τα μυθιστορήματα του Όργουελ, χωρίς συντομεύσεις και βεβαίως στην πρωτότυπη γλώσσα τους, μπορεί να τα βρει κανείς στη διεύθυνση georgeorwellnovels.com

Athens Voice 

http://www.theinsider.gr