Το παρακάτω κείμενο αναφέρεται στην απολογία του Νίκου Μπελογιάννη στο Στρατοδικίο. Είναι απόσπασμα από την Εντολήτης Διδώς Σωτηρίου.
Εννιά του Νοέμβρη του 1952. Περασμένα μεσάνυχτα και το Στρατοδικείο δεν αποφασίζει ακόμα να καλέσει τον Μπελογιάννη ν' απολογηθεί. Θέλουν να κουραστεί και να σκορπίσει ο κόσμος που απ' τις τρεις τ' απόγεμα κατακλύζει τις αίθουσες, τους διαδρόμους και τους γύρω από το Αρσάκειο δρόμους. Να κουραστεί κι ο ίδιος ο κατηγορούμενος. Από τί πάστα είναι αυτός ο διάβολος; Δέκα μήνες στον τάφο της απομόνωσης και τώρα συνέχεια εδώ τρεις βδομάδες. Τα μάτια του κόσμου κλείνουν απ' την ξαγρύπνια, τα πόδια λυγίζουν απ' την ορθοστασία μα η ψυχή μένει όρθια παρέα με τον Νίκο Μπελογιάννη. Κι όταν στις δύο απ' τα μεσάνυχτα τον καλούν ν' απολογηθεί χτυπούν τα τηλέφωνα της Αθήνας κι οι άνθρωποι σηκώνονται απ' τα κρεβάτια τους σαν από χρέος κι οι γριούλες γονατίζουν μπρος στα εικονίσματα και παρακαλούν το δικό τους Θεό να σώσει το παλικάρι.
Εννιά του Νοέμβρη του 1952. Περασμένα μεσάνυχτα και το Στρατοδικείο δεν αποφασίζει ακόμα να καλέσει τον Μπελογιάννη ν' απολογηθεί. Θέλουν να κουραστεί και να σκορπίσει ο κόσμος που απ' τις τρεις τ' απόγεμα κατακλύζει τις αίθουσες, τους διαδρόμους και τους γύρω από το Αρσάκειο δρόμους. Να κουραστεί κι ο ίδιος ο κατηγορούμενος. Από τί πάστα είναι αυτός ο διάβολος; Δέκα μήνες στον τάφο της απομόνωσης και τώρα συνέχεια εδώ τρεις βδομάδες. Τα μάτια του κόσμου κλείνουν απ' την ξαγρύπνια, τα πόδια λυγίζουν απ' την ορθοστασία μα η ψυχή μένει όρθια παρέα με τον Νίκο Μπελογιάννη. Κι όταν στις δύο απ' τα μεσάνυχτα τον καλούν ν' απολογηθεί χτυπούν τα τηλέφωνα της Αθήνας κι οι άνθρωποι σηκώνονται απ' τα κρεβάτια τους σαν από χρέος κι οι γριούλες γονατίζουν μπρος στα εικονίσματα και παρακαλούν το δικό τους Θεό να σώσει το παλικάρι.
Αγρυπνά η πρωτεύουσα, αγρυπνά η Ελλάδα. Οι προοδευτικοί άνθρωποι όλης της γης ριγούν. Κείνη την κρίσιμη στιγμή του ψυχρού πολέμου, η μοίρα του άγνωστου ως χθες Έλληνα αγωνιστή, δένεται με την μοίρα όλων των λαων που αντιστέκονται στη βουλιμία του ιμπεριαλισμού. Γίνεται παγκόσμιο σύμβολο το όνομα του Μπελογιάννη, από την Κορέα και το Βιέτ-Ναμ, ίσαμε τα Βαλκάνια.
Με το λαό μας και τους λαούς αυτούς μιλά ο Νίκος. Δεν απολογείται στις σβησμένες στρατιωτικές φιγούρες που τις στήσαν εκεί στις καρέκλες των δικαστών με έτοιμη την απόφαση στην τσέπη τους.
-Μερικοί συγκατηγορούμενοι, αρχίζει ο Μπελογιάννης, εκφράσανε την απορία τους γιατί βρέθηκαν εδώ. Εγώ δεν απορώ. Με φέραν εδώ γιατί είμαι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Την πολιτική της ειρηνεύσεως δικάζουν στο πρόσωπό μου. Τα όσα θα πω δεν έχουν θέση απολογίας.
>>Μας σύρανε ως εδώ με βάση έναν αντισυνταγματικό άθλιο νόμο τον 509 που βρίσκεται ο ίδιος υπό κατηγορίαν. Είναι βέβαιο πως όλη αυτή η φασαρία γύρω απ' την σύλληψη και την καταδίκη μας είναι μία σκέτη πολιτική σκοπιμότητα. Όλοι εμείς αν υπογράφαμε μιαν αποκήρυξη των ιδανικών μας θα αθωωνόμασταν και θα γινόμασταν μεμιάς "καλοί" Έλληνες και φιλήσυχοι πολίτες, Εμένα μου πρότειναν και θέσεις...
>>Μα αν ο συμβιβασμός και οι άνομες φιλοδοξίες ήταν ο στόχος μου, δε θα χρειαζόμουν τη μεσολάβηση της Ασφάλειας. Είχα όλες τις δυνατότητες να κάνω οποιαδήποτε καριέρα. Προτίμησα τη σκληρή όλο δοκιμασίες ζωή του κομμουνιστή, τη γεμάτη κινδύνους και στερήσεις. Η ζωή μου είναι άρρηκτα δεμένη με τους αγώνες για την ανεξαρτησία και τη λευτεριά. Όσες φορές βρέθηκα μπροστά σε κίνδυνο -και ήταν αρκετές- ποτέ δεν δίστασα τι να διαλέξω, να ζήσω προδίνοντας τις ιδέες μου ή να πεθάνω πιστός στα ιδανικά και τις πεποιθήσεις μου. Διάλεξα πάντα το δεύτερο. Και δεν νομίζω να πιστεύεται πως σήμερα θ' άλλαζα εκλογή.
>>Μια κι ο λόγος γι' αποκηρύξεις θα 'θελα ν' ανοίξω εδώ μια παρένθεση. Από τη δικτατορία του Μεταξά στη χώρα αυτή εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν "δηλώσεις μετανοίας" 120000 Έλληνες πολίτες. Κανείς δεν αμφιβάλλει με τι απειλές και συναλλαγές αποσπάστηκαν. Προκύπτει έτσι ένα σοβαρό κοινωνικό, ένα εθνικό θα έλεγα πρόβλημα. Μια πολιτική παράταξη, η δεξιά, εξαναγκάζει μιαν άλλη παράταξη να αρνιέται τις αρχές της και να συμβιβάζεται. Τέτοια διδάγματα όμως εύκολα γενικεύονται σ' όλες τις παρατάξεις και οι Έλληνες μαθαίνουν να σηκώνουν ψηλά τα χέρια και να αλλαξοπιστούν μπρος σε δοκιμασίες και κινδύνους. Εύχομαι αυτοί που δίνουν τούτα τα μαθήματα να μην εισπράξουν τους καρπούς των κόπων τους, γιατί αυτό θα ήταν ολέθριο για ολόκληρο το έθνος. Στο αντάρτικο είχα συχνά την ευκαίρια να διαπιστώσω τέτοια κρούσματα σε φαντάρους και αξιωματικούς που έπεφταν αιχμάλωτοι>>.
Ένας στρατοδίκης διαμαρτύρεται και γυρνώντας προς τον πρόεδρο φωνάζει έξαλλος:
-Προσβάλλει το σώμα των αξιωματικών!
Ο Μπελογιάννης απαντά με γαλήνη.
-Μη χάνετε την ψυχραιμία σας. Μιλώ καθαρά. Για μένα οι αξιωματικοί και οι φαντάροι που σέβονται τις αρχές τους ήταν άντρες άξιοι κάθε σεβασμού. Δεν εκτιμούσα εκείνους που προσποιόνταν πως ειναι Εαμίτες, Ελασίτες και συμπαθούντες...
Η ώρα είναι περασμένη κι ο Νίκος που νιώθει ξερό το λαρύγγι του ζητάει ένα ποτήρι νερό. Του το αρνιούνται.
-Δεν πειράζει, απαντά και συνεχιζει. Το Κ.Κ.Ε., δε χρειάζεται να ζητήσει να του αναγνωρίσουν τίτλους πατριωτισμού. Τους τίτλους αυτούς τους κέρδισε με το αίμα και με τα όπλα του στην περίοδο της κατοχής.
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : (ειρωνικά) - Κυρίως με τα όπλα...
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : (δίχως να δίνει σημασία). - Πρώτα με το αίμα του στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, στην Κοκκινιά, στο Κούρνοβο και σ' όλους τους μαρτυρικούς χώρους, όπου οι χιλτερικοί και οι φασίστες εκτελούσαν πατριώτες. Στην αρχή της κατοχής το ένα έβδομο του πληθυσμού μας είχε χαθεί από πείνα. Σωστή γενοκτονία. Το έθνος κινδύνευε. Ήρθε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο να σηκώσει τον ετοιμοθ'ανατο λαό μας, να τον ψυχώσει, να του θυμίσει πώς κερδίζεται η ζωή και η λευτεριά. Κι ανέβηκαν οι αντάρτες μας στα βουνά και κατεβήκαν στις πεδιάδες και με το όπλο στο χέρι και μύριες θυσίες άνοιξαν το δρόμο της επιβίωσης και της απελευθέρωσης και συμβάλαμε και μεις οι Έλληνες στην μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών. Την εποχή εκείνη ο ΕΛΑΣ είχε γίνει ο αληθινός στρατός του έθνους και ο Άγγλος στρατηγός Ουίλσον, αρχιστράτηγος των επιχειρήσεων στην Μεσόγειο, έστελνε στον ΕΛΑΣ θερμά συγχαρητήρια και αναγνώριζε πως "χάρη στις λαμπρές επιχειρήσεις των ανταρτών, η προσοχή του άξονα στράφηκε αλλού και γίναν δυνατές οι συγκεντρώσεις και οι μεταφορές του συμμαχικού στρατού που λάβαινε μέρος στις επιχειρήσεις της Μεσογείου. Η δράση των ανταρτών -τόνιζε ο στρατηγίς Ουίλσον- ανάγκαζε τον Άξονα να δεσμεύει πολύτιμες δυνάμεις στα Βαλκάνια κι έτσι μπορέσαμε ν' αρχίσουμε τις επιχειρήσεις μας στην Σικελία...>>.
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά. Δε δικάζεσαι για τότε.
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : -Το κατηγορητήριο μ' εμφανίζει σαν δραπέτη των φυλακών. Δεν λέει όμως γιατί γνώρισα τις φυλακές, τα στρατόπεδα και πώς και πότε απόδρασα. Όταν πατούσαν τα χώματά μας οι Γερμανοί και η... Αυτού Μεγαλειότης ο Βασιλιάς με την κυβέρνηση του εγκαταλείπανε το λαό και τη χώρα στην τύχη τους, αφήσανε κλειδωμένους στις φυλακές, στη διάθεση των καταχτητών εκατοντάδες πολιτικούς κρατούμενους, μαζί κι εμένα. Η απόδραση ήταν μια εθνική επιταγή και η πραγματοποίηση της μια νίκη του λαού. Η χαρά μου ήταν μεγάλη σα βρέθηκα πάνω στα βουνά του Μοριά, φόρεσα την στολή του Αξιωματικού του ΕΛΑΣ κι έδωσα το αίμα μου πολεμώντας για την ανεξαρτησία και τη λευτεριά της πατρίδας μου.
..Στις άνισες και μεγαλειώδεις κείνες μάχες, που άρχιζαν δυο βήματα απ' αυτήν την αίθουσα, από την οδό Σταδίου και Πανεπιστημίου και ξαπλώνονταν σε όλες τις πολιτείες και τα χωριά, τη Ρούμελη, τη Θεσσαλία, τα νησιά μας ως τις ακραίες γωνιές της γης μας, εμπνευστής και καθοδηγητής ήταν το Κ.Κ.Ε. Μα και ό,τι κατά καιρούς κέρδισαν οι εργαζόμενοι της χώρας αυτής τα οφείλουν στην ανυποχώρητη πάλη και τις θυσίες των κομμουνιστών.
Β α ς. Ε π ί τ ρ ο π ο ς : (έξαλλος). -Κύριε Πρόεδρε. Ο κατηγορούμενος παραβαίνει τον νόμο 509. Το Κ.Κ.Ε. ειναι Κόμμα παράνομον και ως εκ τούτου απαγορεύεται εις οποιονδήποτε να διακηρύσσει τας αρχάς του και να επαινεί τας πράξεις του.
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : (ήρεμα). -Μιλώ ακριβώς πάνω σε ό,τι κατηγορούμαι. Δεν μπορείτε να μου αφαιρέστε το λόγο, μια και κάνατε όλη τούτη τη θεαματική δίκη.
Γίνεται σάλος. Ο Πρόεδρος θυμάται το χυδαίο υβρεολόγιο του κι απειλεί να διακόψει την συνεδρίαση. Οι συνήγοροι διαμαρτύρονται κι ο Μπελογιάννης συνεχίζει:
- Κάναμε λαθη δεν το κρύβω. Μα δεν είναι η παράταξη που μας δικάζει η αναμάρτητη που θα μπορούσε να ρίξει εναντίον μας το λίθο του αναθέματος. Το Κ.Κ.Ε. είχε κάθε δυνατότητα μετά την απελευθέρωση να πάρει την άρχη γιατί η πλειοψηφία του λαού ήταν με το μέρος του. Δεν το έκανε. Έκανε το Λίβανο και τη Γκαζέρτα. Εμπιστεύτηκε τον Παπανδρέου που δεν είχε άλλο σκοπό παρά πώς θα χτυπήσει με όλα τα μέσα το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα. Ήταν λάθος, πρέπει να τ' ομολογήσουμε. Ήρθε μετά ο Δεκέμβρης. Είπαμε μας τον επιβάλανε. Αναγκαστήκαμε να υπογράψουμε την συμφωνία της Βάρκιζας. Ήταν κι αυτό λάθος γιατί με τη συμφώνια αυτή παραδίναμε χειροπόδαρα τους οπαδούς της Αριστεράς στη μανία της τρομοκρατικής πολιτικής της άκρας δεξιάς.
>>Όμως, είναι επίσης βέβαιο πως η συμφωνία της Βάρκιζας μπορούσε ν' ανοίξει το δρόμο σε μια ομαλή δημοκρατική εξέλιξη. Ωστόσο αυτό -εξ αιτίας και των δικών μας αδυναμιών- εξαρτιώταν από την προβληματική καλή θέληση της δεξιάς. Η δεξιά είχε τότε να διαλέξει ανάμεσα σε δυο δρόμους ή ν' αφήσει τη χώρα να πάρει τον ομαλό δημοκρατικό δρόμο και να συγκεντρωθεί το έθνος ολόκληρο στην προσπάθεια του ν' ανοικοδομήσει τη χώρα και να επουλώσει τις πληγές της ή να τραβήξει για ένα μονόπλευρο εμφύλιο πόλεμο χτυπώντας το αντιστασιακό κίνημα. Διάλεξε τον τελευταίο αυτόν δρόμο, αιματοκύλησε την Ελλάδα, τη γέμισε τάφους, ερείπια και δυστυχία. Η δεξιά κι όχι εμείς έκανε δόγμα της τη βία. Μόνο τα επίσημα εντάλματα που εκδώσανε φτάνουν τις 80000. Και δεν μιλώ για το όργιο του αίματος του παρακράτους. Τα ονόματα του Κατσαρέα στην Πελοπόννησο, του Σούρλα στη Θεσσαλία, του Τσαούς Αντών στην Μακεδονία φέρνουν αναμνήσεις φρίκης στον πολυβασανισμένο λαό της υπαίθρου μας.
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : (καταγανακτισμένος). - Απομακρύνεσαι από την απολογία σου και πολιτικολογείς.
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : - Πρέπει να εξηγήσω πώς έγινα ξανά αντάρτης, αφού γι' αυτό κατηγορούμαι. Ο εμφύλιος πόλεμος δεν είναι μόνο ένα λάθος. Είναι ένα έγκλημα της δεξιάς, εμπνευσμένο, καθοδηγημένο και πληρωμένο από επίσημους και ανεπίσημους εξωελληνικούς "συμμαχικούς" παράγοντες που είχαν κάθε συμφέρον να συντριβεί το περήφανο αντιστασιακό κίνημα του ελληνικού λαού. Το κίνημα αυτό ήταν το μόνο ικανό να διαφεντέψει τη χώρα και να εμποδίσει τους νεοαποικιοκράτες να λιανίσουν την ανεξαρτησία και την οικονομία μας, να μεταβάλουν την Ελλάδα σε ξέφραγκο αμπέλι ξένων συμφερόντων. Όμως το ΕΑΜ που έπρεπε να συντριβεί ήταν τα τρία τέταρτα του πληθυσμού! Χρειάζονταν φωτια και σίδερο, αίμα, διωγμοί, μαζικό ξεθεμέλιωμα πληθυσμών. Οι πατριώτες που ονειρεύτηκαν να οικοδομήσουν έναν ειρηνικό, μεταπελευθερωτικό κόσμο, γέμισαν φυλακές, εξορίες και τάφους, κι άλλοι πήραν ξανά τα βουνά σαν αγρίμια για ν' αμυνθούν. Αυτής της πολιτικής έργο είναι το δεύτερο αντάρτικο.
>>Δεν τον θελήσαμε εμείς τον πόλεμο. Στη βία, αντιτάξαμε βία. Δεν ήταν δυνατόν, βέβαια, να πούμε: "Σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω". Κι αν μπορέσαμε να κρατάσουμε όσο κρατήσαμε και ν' αντιμετωπίσουμε τόσες και τέτοιες δυσκολίες αυτό είναι γιατί η πολιτική μας στηρίζονταν στο λαό. Στο τέλος ηττηθήκαμε. Δεν ήταν ήττα στρατηγική αφού το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών μας δεν καταστράφηκε. Από κείνη τη στιγμή όμως το ΚΚΕ αποφάσισε v' αφιερώσει όλες τις δυνάμεις του στους ειρηνικούς, οικονομικούς και πολιτικούς αγώνες του λαού για την δημοκρατική αναγέννηση της χώρας. Εκεί ρίξαμε το κέντρον βάρους της δουλειάς μας. Και πάλι δύο δρόμοι άνοιγαν για την Ελλάδα. Ή ένας μονόπλευρος εμφύλιος πόλεμος από την Δεξιά με Έκτακτα Στρατοδικεία, συλλήψεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις ή η ειρήνευση, η νομιμότητα του Κ.Κ.Ε., η γενική αμνηστία, η επιστροφή των προσφύγων και των παιδιών που αναγκάστηκαν να καταφύγουν στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Δυστυχώς κι αυτή τη φορά την εκλογή την είχε στα χέρια της η δεξιά και οι ξένοι σύμβουλοί της. Και δυστυχώς για την Ελλάδα ακολούθησαν ξανά το δρόμο του μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου, τη βία, τον τρόμο, το σκοταδισμό, την καλλιέργεια του μίσους.
Π ρ ο έ δ ρ ο ς : Συντόμευε και μίλησε ατομικά για τις κατηγορίες που σε βαραίνουν.
Ο Μπελογιάννης ατενίζει μ' ένα εξουθενωτικό ειρωνικό χαμόγελο τον πρόεδρο.
-Περνώ στο πολυθρύλητο Μακεδονικό που τόση καπηλεία το συνόδευσε κι έγινε αιτία να σταλούν στο εκτελεστικό εκατοντάδες αγωνιστές. Η Μακεδονία έχει περίπου ενάμισυ εκατομμύριο πληθυσμό και ο πληθυσμός αυτός είναι ελληνικός, εκτός από ένα μικρό ποσοστό που είναι Σλαβομακεδόνες. Κανείς από μας δεν ζήτησε την αυτονόμηση της Μακεδονίας. Το ΚΚΕ στην 5η Ολομέλεια δεν μιλάει για αυτονόμηση της Μακεδονίας. Λέει πως όταν στην Ελλάδα εγκαθιδρυθεί Λαϊκή Δημοκρατία ο σλαβομακεδονικός πληθυσμός θα μπορεί να ρυθμίσει την τύχη του. Αυτή την έννοια είχε η απόφαση που πάρθηκε στην 5η Ολομέλεια. Ίσως δεν χρειάζοταν καν να γίνει τέτοιος λόγος μια και ξέρουμε πως οι αντίπαλοι μας περιμένουν τι θα πούμε, για να το διαστρεβλώσουνε και να 'χουν μια δικαιολογία να εντείνουν τη βία και την τρομοκρατία. Εξάλλου το ΚΚΕ με τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας ξαναγύρισε στην παλιά θέση του "για ισότιμη μεταχείριση όλων των πληθυσμών". Το θέμα των ελληνικών διεκδικήσεων δεν μπορεί κανείς να το θίγει επιπόλαια. Κι ωστόσο γίνονται μερικά παράξενα πράγματα, που γεννούν ερωτήματα. Πότε θυμόμαστε και πότε ξεχνάμε τις διεκδικήσεις μας; Όσο υπήρχε πχ Μουσολίνι κανείς δε διεκδικούσε τα Δωδεκάννησα. Όσο ήμασταν κάτω από την "προστασία" της Αγγλίας το Κυπριακό ήταν ανύπαρκτο θέμα για το επίσημο κράτος. Ούτε καν γίνονταν λόγος για την Βόρειο Ήπειρο την εποχή που η Αλβανία ήταν κάτω από την "προστασία" της Ιταλίας. Θυμηθήκαμε τη Βόρειο Ήπειρο μετά το 1945. Γιατί; Η ξενόδουλη ολιγαρχία προσποιείται την εύθικτη στα εθνικά θέματα, ενώ ποτέ, μα ποτέ δεν πόνεσε και δεν αγάπησε τούτη την αιματοποτισμένη τραχιά γη και τον αδούλωτο λαό της.
>>Ας έρθουμε τώρα και στην τόσο διατυμπανισμένη κατηγορία πως το ΚΚΕ είναι Κόμμα ξενοκίνητο. Πάει πολύ μα την αλήθεια να μιλούν για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Όλος ο κόσμος ξέρει το ρόλο που παίζουν οι Αμερικάνοι στη χώρα μας, τις κρυφές και φανερές επαφές τους με τα αστικά Κόμματα, τις ανοιχτές επεμβάσεις τους στα εσωτερικά μας, την επιδεικτική και επικίνδυνη καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και την ανεξαρτησίας της χώρας μας. Ακόμα κι εδώ σ' αυτην την αίθουσα ακούσαμε για το ρόλο που διαδραμάτισαν οι αμερικάνοι στις ανακρίσεις της Ελληνικής Ασφαλείας!
>>Όργανα των ξένων, δεν γίνονται οι κομμουνιστές. Ο Κομμουνισμός είναι ένα πανανθρώπινο κίνημα. Τα ιδεώδη του συγκλονίζουν τις καρδιές όλων των προοδευτικών ανθρώπων της γης. Μια χούφτα ξεκίνησαν στην εποχή του Μαρξ, έφτασαν σήμερα τα 800 εκατομμύρια και αύριο θ' απλωθούν σ' ολόκληρο τον πλανήτη. Πώς είναι δυνατόν τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα να δημιουργηθεί από όργανα των ξένων; Ποιος πράκτορας των ξένων θα δινε τη ζωή του τόσο ανυστερόβουλα όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες τους μόνο με των πρώτων Χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Και οι Χριστιανοί που μαρτυρούσαν και πέθαναν είχαν την ελπίδα να κερδίσουν την βασιλεία των ουρανών, ενώ οι κομμουνιστές δίνουν την ζωή τους δίχως να περιμένουν τίποτα για τον εαυτό τους. Χαρίζουνε τη ζωή τους για ν' ανατείλει ένα ευτυχισμένο αύριο που οι ίδιοι δεν θα ζήσουν. Ποιος πράκτορας των ξένων θα δινε τη ζωή του για μια τόσο μεγάλη υπόθεση;
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : -Τελείωνε, φτάνει!
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : -Πρέπει να πω και δυο λόγια και για το χορό των εκατομμύριων του ΚΚΕ που τόσος θόρυβος έγινε στον τύπο. Είμαστε ένα μεγάλο Κόμμα, έχουμε έξοδα, όπως όλα τα άλλα κόμματα. Τα άλλα κόμματα είναι πασίγνωστο τι τεράστια ποσά ξοδεύουν στις εκλογικές τους καμπάνιες. Κανείς δε ρωτάει για τις πηγές του χρηματισμού τους. Οι δικές μας πηγές δεν είναι ούτε ύποπτες, ούτε παράνομες. Μας ενισχύει ο λαός κι όχι οι Μποδοσάκηδες και οι Δενδρινέληδες... Όλα σχεδόν τα Κόμματα κάνουν εράνους στο εξωτερικό. Γιατί όχι εμείς; Έχουμε 80000 πρόσφυγες που δουλεύουν στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Μιας μέρας μεροκάματα να διαθέσουν φτάνει για να μαζευτούν 4000 χρυσές λίρες. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως η πηγή αυτή δεν είναι καθαρή και έντιμη;
..Οι συκοφαντίες, οι δολοπλοκίες, η βία σ' όλες τις επαχθείς μορφές της, τα Στρατοδικεία και τα εκτελεστικά αποσπάσματα δεν είναι ικανά να εξοντώσουν ένα Κόμμα που έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στα σπλάχνα του λαού κι αυτόν υπηρετεί. Τί θέλει σήμερα ο λαός; Τί άλλο από ειρήνευση. Οχτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι την πολιτική της ειρήνευσης ψήφισαν. Στο πρόσωπό μας δικάζετε αυτήν την ειρηνευτική πολιτική. Τα Στρατοδικεία σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας και έχουν έτοιμες εκ των προτέρων τις αποφάσεις. Δε ζητώ την επιείκειά σας. Θα δεχτώ στωικά και περήφανα την καταδίκη μου και θ' αντιμετωπίσω με θάρρος το εκτελεστικό απόσπασμα. Τίποτ' άλλο δεν έχω να προσθέσω.
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : -Έχω εγώ να προσθέσω. Οι λογαριασμοί μου μαζί σου δεν τελειώνουν εδώ. Η απόφαση που θα βγάλει το δικαστήριο της "σκοπιμότητας" θα είναι μάθημα για κείνους που προσπάθησαν να σε προστατέψουν όσο ψηλά κι αν βρίσκονται!
Ήταν τέτοια η μαγεία της επαφής του κόσμου με τον Μπελογιάννη που τα γεμάτα εμπάθεια λόγια του προέδρου πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα κι ας κλείναν τέτοια απειλή. Η Έλλη κρατάει στο χέρι ένα μεγάλο άλικο γαρίφαλο. Καθώς πηγαίνει να καθήσει ο Νίκος του το δίνει. Εκείνος το παίρνει, το κρατά κοντά στα διψασμένα χείλη του και χαμογελά. Τα χαρακτηριστικά του δεν ειναι πια τραχιά, σαν χαραγμένα σ' αιχμηρό μπρούτζο. Η θωριά του ξανάγινε απαλή, στοχαστική. Χαμογελά σε κείνην και στο αύριο της απαντοχής που γι' αυτό προσφέρει απλά τη ζωή και τα νιάτα του.
Τα φλας των φωτορεπόρτερς τσακώνουν αυτό το ωραίο χαμόγελο και την επόμενη μια φωτογραφία εκπληκτική εμφανίζεται στις εφημερίδες και ταξιδεύει στο εξωτερικό. Το παλικάρι με το χαμόγελο και το γαρίφαλο θα συγκινήσει εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλα τα πέρατα της γης. Και τα μολύβια του καλλιτέχνη που έφτιαξε την "Γκουέρνικα" θα τον αποθανατίσουν.
"Σώστε απο τα νύχια του φασισμού το παλικάρι με το χαμόγελο και το γαρίφαλο".
"Μη δολοφονείτε το περιστέρι της ειρήνης".
Η δίκη αυτή έφερε εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από κείνο που προσδοκούσαν οι οργανωτές της. Αναθάρρησε ο κόσμος, σηκώθηκε στο πόδι η φιλειρηνική ανθρωπότητα. "Όποιος παλεύει για τον Μπελογιάννη, παλεύει για την ειρήνη".
Με το λαό μας και τους λαούς αυτούς μιλά ο Νίκος. Δεν απολογείται στις σβησμένες στρατιωτικές φιγούρες που τις στήσαν εκεί στις καρέκλες των δικαστών με έτοιμη την απόφαση στην τσέπη τους.
-Μερικοί συγκατηγορούμενοι, αρχίζει ο Μπελογιάννης, εκφράσανε την απορία τους γιατί βρέθηκαν εδώ. Εγώ δεν απορώ. Με φέραν εδώ γιατί είμαι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Την πολιτική της ειρηνεύσεως δικάζουν στο πρόσωπό μου. Τα όσα θα πω δεν έχουν θέση απολογίας.
>>Μας σύρανε ως εδώ με βάση έναν αντισυνταγματικό άθλιο νόμο τον 509 που βρίσκεται ο ίδιος υπό κατηγορίαν. Είναι βέβαιο πως όλη αυτή η φασαρία γύρω απ' την σύλληψη και την καταδίκη μας είναι μία σκέτη πολιτική σκοπιμότητα. Όλοι εμείς αν υπογράφαμε μιαν αποκήρυξη των ιδανικών μας θα αθωωνόμασταν και θα γινόμασταν μεμιάς "καλοί" Έλληνες και φιλήσυχοι πολίτες, Εμένα μου πρότειναν και θέσεις...
>>Μα αν ο συμβιβασμός και οι άνομες φιλοδοξίες ήταν ο στόχος μου, δε θα χρειαζόμουν τη μεσολάβηση της Ασφάλειας. Είχα όλες τις δυνατότητες να κάνω οποιαδήποτε καριέρα. Προτίμησα τη σκληρή όλο δοκιμασίες ζωή του κομμουνιστή, τη γεμάτη κινδύνους και στερήσεις. Η ζωή μου είναι άρρηκτα δεμένη με τους αγώνες για την ανεξαρτησία και τη λευτεριά. Όσες φορές βρέθηκα μπροστά σε κίνδυνο -και ήταν αρκετές- ποτέ δεν δίστασα τι να διαλέξω, να ζήσω προδίνοντας τις ιδέες μου ή να πεθάνω πιστός στα ιδανικά και τις πεποιθήσεις μου. Διάλεξα πάντα το δεύτερο. Και δεν νομίζω να πιστεύεται πως σήμερα θ' άλλαζα εκλογή.
>>Μια κι ο λόγος γι' αποκηρύξεις θα 'θελα ν' ανοίξω εδώ μια παρένθεση. Από τη δικτατορία του Μεταξά στη χώρα αυτή εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν "δηλώσεις μετανοίας" 120000 Έλληνες πολίτες. Κανείς δεν αμφιβάλλει με τι απειλές και συναλλαγές αποσπάστηκαν. Προκύπτει έτσι ένα σοβαρό κοινωνικό, ένα εθνικό θα έλεγα πρόβλημα. Μια πολιτική παράταξη, η δεξιά, εξαναγκάζει μιαν άλλη παράταξη να αρνιέται τις αρχές της και να συμβιβάζεται. Τέτοια διδάγματα όμως εύκολα γενικεύονται σ' όλες τις παρατάξεις και οι Έλληνες μαθαίνουν να σηκώνουν ψηλά τα χέρια και να αλλαξοπιστούν μπρος σε δοκιμασίες και κινδύνους. Εύχομαι αυτοί που δίνουν τούτα τα μαθήματα να μην εισπράξουν τους καρπούς των κόπων τους, γιατί αυτό θα ήταν ολέθριο για ολόκληρο το έθνος. Στο αντάρτικο είχα συχνά την ευκαίρια να διαπιστώσω τέτοια κρούσματα σε φαντάρους και αξιωματικούς που έπεφταν αιχμάλωτοι>>.
Ένας στρατοδίκης διαμαρτύρεται και γυρνώντας προς τον πρόεδρο φωνάζει έξαλλος:
-Προσβάλλει το σώμα των αξιωματικών!
Ο Μπελογιάννης απαντά με γαλήνη.
-Μη χάνετε την ψυχραιμία σας. Μιλώ καθαρά. Για μένα οι αξιωματικοί και οι φαντάροι που σέβονται τις αρχές τους ήταν άντρες άξιοι κάθε σεβασμού. Δεν εκτιμούσα εκείνους που προσποιόνταν πως ειναι Εαμίτες, Ελασίτες και συμπαθούντες...
Η ώρα είναι περασμένη κι ο Νίκος που νιώθει ξερό το λαρύγγι του ζητάει ένα ποτήρι νερό. Του το αρνιούνται.
-Δεν πειράζει, απαντά και συνεχιζει. Το Κ.Κ.Ε., δε χρειάζεται να ζητήσει να του αναγνωρίσουν τίτλους πατριωτισμού. Τους τίτλους αυτούς τους κέρδισε με το αίμα και με τα όπλα του στην περίοδο της κατοχής.
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : (ειρωνικά) - Κυρίως με τα όπλα...
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : (δίχως να δίνει σημασία). - Πρώτα με το αίμα του στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, στην Κοκκινιά, στο Κούρνοβο και σ' όλους τους μαρτυρικούς χώρους, όπου οι χιλτερικοί και οι φασίστες εκτελούσαν πατριώτες. Στην αρχή της κατοχής το ένα έβδομο του πληθυσμού μας είχε χαθεί από πείνα. Σωστή γενοκτονία. Το έθνος κινδύνευε. Ήρθε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο να σηκώσει τον ετοιμοθ'ανατο λαό μας, να τον ψυχώσει, να του θυμίσει πώς κερδίζεται η ζωή και η λευτεριά. Κι ανέβηκαν οι αντάρτες μας στα βουνά και κατεβήκαν στις πεδιάδες και με το όπλο στο χέρι και μύριες θυσίες άνοιξαν το δρόμο της επιβίωσης και της απελευθέρωσης και συμβάλαμε και μεις οι Έλληνες στην μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών. Την εποχή εκείνη ο ΕΛΑΣ είχε γίνει ο αληθινός στρατός του έθνους και ο Άγγλος στρατηγός Ουίλσον, αρχιστράτηγος των επιχειρήσεων στην Μεσόγειο, έστελνε στον ΕΛΑΣ θερμά συγχαρητήρια και αναγνώριζε πως "χάρη στις λαμπρές επιχειρήσεις των ανταρτών, η προσοχή του άξονα στράφηκε αλλού και γίναν δυνατές οι συγκεντρώσεις και οι μεταφορές του συμμαχικού στρατού που λάβαινε μέρος στις επιχειρήσεις της Μεσογείου. Η δράση των ανταρτών -τόνιζε ο στρατηγίς Ουίλσον- ανάγκαζε τον Άξονα να δεσμεύει πολύτιμες δυνάμεις στα Βαλκάνια κι έτσι μπορέσαμε ν' αρχίσουμε τις επιχειρήσεις μας στην Σικελία...>>.
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά. Δε δικάζεσαι για τότε.
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : -Το κατηγορητήριο μ' εμφανίζει σαν δραπέτη των φυλακών. Δεν λέει όμως γιατί γνώρισα τις φυλακές, τα στρατόπεδα και πώς και πότε απόδρασα. Όταν πατούσαν τα χώματά μας οι Γερμανοί και η... Αυτού Μεγαλειότης ο Βασιλιάς με την κυβέρνηση του εγκαταλείπανε το λαό και τη χώρα στην τύχη τους, αφήσανε κλειδωμένους στις φυλακές, στη διάθεση των καταχτητών εκατοντάδες πολιτικούς κρατούμενους, μαζί κι εμένα. Η απόδραση ήταν μια εθνική επιταγή και η πραγματοποίηση της μια νίκη του λαού. Η χαρά μου ήταν μεγάλη σα βρέθηκα πάνω στα βουνά του Μοριά, φόρεσα την στολή του Αξιωματικού του ΕΛΑΣ κι έδωσα το αίμα μου πολεμώντας για την ανεξαρτησία και τη λευτεριά της πατρίδας μου.
..Στις άνισες και μεγαλειώδεις κείνες μάχες, που άρχιζαν δυο βήματα απ' αυτήν την αίθουσα, από την οδό Σταδίου και Πανεπιστημίου και ξαπλώνονταν σε όλες τις πολιτείες και τα χωριά, τη Ρούμελη, τη Θεσσαλία, τα νησιά μας ως τις ακραίες γωνιές της γης μας, εμπνευστής και καθοδηγητής ήταν το Κ.Κ.Ε. Μα και ό,τι κατά καιρούς κέρδισαν οι εργαζόμενοι της χώρας αυτής τα οφείλουν στην ανυποχώρητη πάλη και τις θυσίες των κομμουνιστών.
Β α ς. Ε π ί τ ρ ο π ο ς : (έξαλλος). -Κύριε Πρόεδρε. Ο κατηγορούμενος παραβαίνει τον νόμο 509. Το Κ.Κ.Ε. ειναι Κόμμα παράνομον και ως εκ τούτου απαγορεύεται εις οποιονδήποτε να διακηρύσσει τας αρχάς του και να επαινεί τας πράξεις του.
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : (ήρεμα). -Μιλώ ακριβώς πάνω σε ό,τι κατηγορούμαι. Δεν μπορείτε να μου αφαιρέστε το λόγο, μια και κάνατε όλη τούτη τη θεαματική δίκη.
Γίνεται σάλος. Ο Πρόεδρος θυμάται το χυδαίο υβρεολόγιο του κι απειλεί να διακόψει την συνεδρίαση. Οι συνήγοροι διαμαρτύρονται κι ο Μπελογιάννης συνεχίζει:
- Κάναμε λαθη δεν το κρύβω. Μα δεν είναι η παράταξη που μας δικάζει η αναμάρτητη που θα μπορούσε να ρίξει εναντίον μας το λίθο του αναθέματος. Το Κ.Κ.Ε. είχε κάθε δυνατότητα μετά την απελευθέρωση να πάρει την άρχη γιατί η πλειοψηφία του λαού ήταν με το μέρος του. Δεν το έκανε. Έκανε το Λίβανο και τη Γκαζέρτα. Εμπιστεύτηκε τον Παπανδρέου που δεν είχε άλλο σκοπό παρά πώς θα χτυπήσει με όλα τα μέσα το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα. Ήταν λάθος, πρέπει να τ' ομολογήσουμε. Ήρθε μετά ο Δεκέμβρης. Είπαμε μας τον επιβάλανε. Αναγκαστήκαμε να υπογράψουμε την συμφωνία της Βάρκιζας. Ήταν κι αυτό λάθος γιατί με τη συμφώνια αυτή παραδίναμε χειροπόδαρα τους οπαδούς της Αριστεράς στη μανία της τρομοκρατικής πολιτικής της άκρας δεξιάς.
>>Όμως, είναι επίσης βέβαιο πως η συμφωνία της Βάρκιζας μπορούσε ν' ανοίξει το δρόμο σε μια ομαλή δημοκρατική εξέλιξη. Ωστόσο αυτό -εξ αιτίας και των δικών μας αδυναμιών- εξαρτιώταν από την προβληματική καλή θέληση της δεξιάς. Η δεξιά είχε τότε να διαλέξει ανάμεσα σε δυο δρόμους ή ν' αφήσει τη χώρα να πάρει τον ομαλό δημοκρατικό δρόμο και να συγκεντρωθεί το έθνος ολόκληρο στην προσπάθεια του ν' ανοικοδομήσει τη χώρα και να επουλώσει τις πληγές της ή να τραβήξει για ένα μονόπλευρο εμφύλιο πόλεμο χτυπώντας το αντιστασιακό κίνημα. Διάλεξε τον τελευταίο αυτόν δρόμο, αιματοκύλησε την Ελλάδα, τη γέμισε τάφους, ερείπια και δυστυχία. Η δεξιά κι όχι εμείς έκανε δόγμα της τη βία. Μόνο τα επίσημα εντάλματα που εκδώσανε φτάνουν τις 80000. Και δεν μιλώ για το όργιο του αίματος του παρακράτους. Τα ονόματα του Κατσαρέα στην Πελοπόννησο, του Σούρλα στη Θεσσαλία, του Τσαούς Αντών στην Μακεδονία φέρνουν αναμνήσεις φρίκης στον πολυβασανισμένο λαό της υπαίθρου μας.
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : (καταγανακτισμένος). - Απομακρύνεσαι από την απολογία σου και πολιτικολογείς.
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : - Πρέπει να εξηγήσω πώς έγινα ξανά αντάρτης, αφού γι' αυτό κατηγορούμαι. Ο εμφύλιος πόλεμος δεν είναι μόνο ένα λάθος. Είναι ένα έγκλημα της δεξιάς, εμπνευσμένο, καθοδηγημένο και πληρωμένο από επίσημους και ανεπίσημους εξωελληνικούς "συμμαχικούς" παράγοντες που είχαν κάθε συμφέρον να συντριβεί το περήφανο αντιστασιακό κίνημα του ελληνικού λαού. Το κίνημα αυτό ήταν το μόνο ικανό να διαφεντέψει τη χώρα και να εμποδίσει τους νεοαποικιοκράτες να λιανίσουν την ανεξαρτησία και την οικονομία μας, να μεταβάλουν την Ελλάδα σε ξέφραγκο αμπέλι ξένων συμφερόντων. Όμως το ΕΑΜ που έπρεπε να συντριβεί ήταν τα τρία τέταρτα του πληθυσμού! Χρειάζονταν φωτια και σίδερο, αίμα, διωγμοί, μαζικό ξεθεμέλιωμα πληθυσμών. Οι πατριώτες που ονειρεύτηκαν να οικοδομήσουν έναν ειρηνικό, μεταπελευθερωτικό κόσμο, γέμισαν φυλακές, εξορίες και τάφους, κι άλλοι πήραν ξανά τα βουνά σαν αγρίμια για ν' αμυνθούν. Αυτής της πολιτικής έργο είναι το δεύτερο αντάρτικο.
>>Δεν τον θελήσαμε εμείς τον πόλεμο. Στη βία, αντιτάξαμε βία. Δεν ήταν δυνατόν, βέβαια, να πούμε: "Σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω". Κι αν μπορέσαμε να κρατάσουμε όσο κρατήσαμε και ν' αντιμετωπίσουμε τόσες και τέτοιες δυσκολίες αυτό είναι γιατί η πολιτική μας στηρίζονταν στο λαό. Στο τέλος ηττηθήκαμε. Δεν ήταν ήττα στρατηγική αφού το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών μας δεν καταστράφηκε. Από κείνη τη στιγμή όμως το ΚΚΕ αποφάσισε v' αφιερώσει όλες τις δυνάμεις του στους ειρηνικούς, οικονομικούς και πολιτικούς αγώνες του λαού για την δημοκρατική αναγέννηση της χώρας. Εκεί ρίξαμε το κέντρον βάρους της δουλειάς μας. Και πάλι δύο δρόμοι άνοιγαν για την Ελλάδα. Ή ένας μονόπλευρος εμφύλιος πόλεμος από την Δεξιά με Έκτακτα Στρατοδικεία, συλλήψεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις ή η ειρήνευση, η νομιμότητα του Κ.Κ.Ε., η γενική αμνηστία, η επιστροφή των προσφύγων και των παιδιών που αναγκάστηκαν να καταφύγουν στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Δυστυχώς κι αυτή τη φορά την εκλογή την είχε στα χέρια της η δεξιά και οι ξένοι σύμβουλοί της. Και δυστυχώς για την Ελλάδα ακολούθησαν ξανά το δρόμο του μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου, τη βία, τον τρόμο, το σκοταδισμό, την καλλιέργεια του μίσους.
Π ρ ο έ δ ρ ο ς : Συντόμευε και μίλησε ατομικά για τις κατηγορίες που σε βαραίνουν.
Ο Μπελογιάννης ατενίζει μ' ένα εξουθενωτικό ειρωνικό χαμόγελο τον πρόεδρο.
-Περνώ στο πολυθρύλητο Μακεδονικό που τόση καπηλεία το συνόδευσε κι έγινε αιτία να σταλούν στο εκτελεστικό εκατοντάδες αγωνιστές. Η Μακεδονία έχει περίπου ενάμισυ εκατομμύριο πληθυσμό και ο πληθυσμός αυτός είναι ελληνικός, εκτός από ένα μικρό ποσοστό που είναι Σλαβομακεδόνες. Κανείς από μας δεν ζήτησε την αυτονόμηση της Μακεδονίας. Το ΚΚΕ στην 5η Ολομέλεια δεν μιλάει για αυτονόμηση της Μακεδονίας. Λέει πως όταν στην Ελλάδα εγκαθιδρυθεί Λαϊκή Δημοκρατία ο σλαβομακεδονικός πληθυσμός θα μπορεί να ρυθμίσει την τύχη του. Αυτή την έννοια είχε η απόφαση που πάρθηκε στην 5η Ολομέλεια. Ίσως δεν χρειάζοταν καν να γίνει τέτοιος λόγος μια και ξέρουμε πως οι αντίπαλοι μας περιμένουν τι θα πούμε, για να το διαστρεβλώσουνε και να 'χουν μια δικαιολογία να εντείνουν τη βία και την τρομοκρατία. Εξάλλου το ΚΚΕ με τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας ξαναγύρισε στην παλιά θέση του "για ισότιμη μεταχείριση όλων των πληθυσμών". Το θέμα των ελληνικών διεκδικήσεων δεν μπορεί κανείς να το θίγει επιπόλαια. Κι ωστόσο γίνονται μερικά παράξενα πράγματα, που γεννούν ερωτήματα. Πότε θυμόμαστε και πότε ξεχνάμε τις διεκδικήσεις μας; Όσο υπήρχε πχ Μουσολίνι κανείς δε διεκδικούσε τα Δωδεκάννησα. Όσο ήμασταν κάτω από την "προστασία" της Αγγλίας το Κυπριακό ήταν ανύπαρκτο θέμα για το επίσημο κράτος. Ούτε καν γίνονταν λόγος για την Βόρειο Ήπειρο την εποχή που η Αλβανία ήταν κάτω από την "προστασία" της Ιταλίας. Θυμηθήκαμε τη Βόρειο Ήπειρο μετά το 1945. Γιατί; Η ξενόδουλη ολιγαρχία προσποιείται την εύθικτη στα εθνικά θέματα, ενώ ποτέ, μα ποτέ δεν πόνεσε και δεν αγάπησε τούτη την αιματοποτισμένη τραχιά γη και τον αδούλωτο λαό της.
>>Ας έρθουμε τώρα και στην τόσο διατυμπανισμένη κατηγορία πως το ΚΚΕ είναι Κόμμα ξενοκίνητο. Πάει πολύ μα την αλήθεια να μιλούν για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Όλος ο κόσμος ξέρει το ρόλο που παίζουν οι Αμερικάνοι στη χώρα μας, τις κρυφές και φανερές επαφές τους με τα αστικά Κόμματα, τις ανοιχτές επεμβάσεις τους στα εσωτερικά μας, την επιδεικτική και επικίνδυνη καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και την ανεξαρτησίας της χώρας μας. Ακόμα κι εδώ σ' αυτην την αίθουσα ακούσαμε για το ρόλο που διαδραμάτισαν οι αμερικάνοι στις ανακρίσεις της Ελληνικής Ασφαλείας!
>>Όργανα των ξένων, δεν γίνονται οι κομμουνιστές. Ο Κομμουνισμός είναι ένα πανανθρώπινο κίνημα. Τα ιδεώδη του συγκλονίζουν τις καρδιές όλων των προοδευτικών ανθρώπων της γης. Μια χούφτα ξεκίνησαν στην εποχή του Μαρξ, έφτασαν σήμερα τα 800 εκατομμύρια και αύριο θ' απλωθούν σ' ολόκληρο τον πλανήτη. Πώς είναι δυνατόν τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα να δημιουργηθεί από όργανα των ξένων; Ποιος πράκτορας των ξένων θα δινε τη ζωή του τόσο ανυστερόβουλα όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες τους μόνο με των πρώτων Χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Και οι Χριστιανοί που μαρτυρούσαν και πέθαναν είχαν την ελπίδα να κερδίσουν την βασιλεία των ουρανών, ενώ οι κομμουνιστές δίνουν την ζωή τους δίχως να περιμένουν τίποτα για τον εαυτό τους. Χαρίζουνε τη ζωή τους για ν' ανατείλει ένα ευτυχισμένο αύριο που οι ίδιοι δεν θα ζήσουν. Ποιος πράκτορας των ξένων θα δινε τη ζωή του για μια τόσο μεγάλη υπόθεση;
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : -Τελείωνε, φτάνει!
Μ π ε λ ο γ ι ά ν ν η ς : -Πρέπει να πω και δυο λόγια και για το χορό των εκατομμύριων του ΚΚΕ που τόσος θόρυβος έγινε στον τύπο. Είμαστε ένα μεγάλο Κόμμα, έχουμε έξοδα, όπως όλα τα άλλα κόμματα. Τα άλλα κόμματα είναι πασίγνωστο τι τεράστια ποσά ξοδεύουν στις εκλογικές τους καμπάνιες. Κανείς δε ρωτάει για τις πηγές του χρηματισμού τους. Οι δικές μας πηγές δεν είναι ούτε ύποπτες, ούτε παράνομες. Μας ενισχύει ο λαός κι όχι οι Μποδοσάκηδες και οι Δενδρινέληδες... Όλα σχεδόν τα Κόμματα κάνουν εράνους στο εξωτερικό. Γιατί όχι εμείς; Έχουμε 80000 πρόσφυγες που δουλεύουν στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Μιας μέρας μεροκάματα να διαθέσουν φτάνει για να μαζευτούν 4000 χρυσές λίρες. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως η πηγή αυτή δεν είναι καθαρή και έντιμη;
..Οι συκοφαντίες, οι δολοπλοκίες, η βία σ' όλες τις επαχθείς μορφές της, τα Στρατοδικεία και τα εκτελεστικά αποσπάσματα δεν είναι ικανά να εξοντώσουν ένα Κόμμα που έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στα σπλάχνα του λαού κι αυτόν υπηρετεί. Τί θέλει σήμερα ο λαός; Τί άλλο από ειρήνευση. Οχτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι την πολιτική της ειρήνευσης ψήφισαν. Στο πρόσωπό μας δικάζετε αυτήν την ειρηνευτική πολιτική. Τα Στρατοδικεία σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας και έχουν έτοιμες εκ των προτέρων τις αποφάσεις. Δε ζητώ την επιείκειά σας. Θα δεχτώ στωικά και περήφανα την καταδίκη μου και θ' αντιμετωπίσω με θάρρος το εκτελεστικό απόσπασμα. Τίποτ' άλλο δεν έχω να προσθέσω.
Π ρ ό ε δ ρ ο ς : -Έχω εγώ να προσθέσω. Οι λογαριασμοί μου μαζί σου δεν τελειώνουν εδώ. Η απόφαση που θα βγάλει το δικαστήριο της "σκοπιμότητας" θα είναι μάθημα για κείνους που προσπάθησαν να σε προστατέψουν όσο ψηλά κι αν βρίσκονται!
Ήταν τέτοια η μαγεία της επαφής του κόσμου με τον Μπελογιάννη που τα γεμάτα εμπάθεια λόγια του προέδρου πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα κι ας κλείναν τέτοια απειλή. Η Έλλη κρατάει στο χέρι ένα μεγάλο άλικο γαρίφαλο. Καθώς πηγαίνει να καθήσει ο Νίκος του το δίνει. Εκείνος το παίρνει, το κρατά κοντά στα διψασμένα χείλη του και χαμογελά. Τα χαρακτηριστικά του δεν ειναι πια τραχιά, σαν χαραγμένα σ' αιχμηρό μπρούτζο. Η θωριά του ξανάγινε απαλή, στοχαστική. Χαμογελά σε κείνην και στο αύριο της απαντοχής που γι' αυτό προσφέρει απλά τη ζωή και τα νιάτα του.
Τα φλας των φωτορεπόρτερς τσακώνουν αυτό το ωραίο χαμόγελο και την επόμενη μια φωτογραφία εκπληκτική εμφανίζεται στις εφημερίδες και ταξιδεύει στο εξωτερικό. Το παλικάρι με το χαμόγελο και το γαρίφαλο θα συγκινήσει εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλα τα πέρατα της γης. Και τα μολύβια του καλλιτέχνη που έφτιαξε την "Γκουέρνικα" θα τον αποθανατίσουν.
"Σώστε απο τα νύχια του φασισμού το παλικάρι με το χαμόγελο και το γαρίφαλο".
"Μη δολοφονείτε το περιστέρι της ειρήνης".
Η δίκη αυτή έφερε εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από κείνο που προσδοκούσαν οι οργανωτές της. Αναθάρρησε ο κόσμος, σηκώθηκε στο πόδι η φιλειρηνική ανθρωπότητα. "Όποιος παλεύει για τον Μπελογιάννη, παλεύει για την ειρήνη".
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου