Πέθανε ο νομπελίστας Γερμανός συγγραφέας Γκύντερ Γκρας

Πέθανε σε ηλικία 87 ετών ο βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1999 Γερμανός συγγραφέας και ποιητής Γκύντερ Γκρας.

Ο συγγραφέας της «τριλογίας του Ντάντσιχ» (Το τενεκεδένιο ταμπούρλο, Γάτα και ποντίκι, Σκυλίσια χρόνια) γεννήθηκε στην Ελεύθερη Πόλη του Ντάντσιχ (το σημερινό Γκντασκ της Πολωνίας) στις 16 Οκτωβρίου του 1927. Άλλα σπουδαία έργα του είναι η πρόβα της εξέγερσης των πληβείων (1966), Ο Μπουτ το ψάρι (1977), Δυσοίωνα κοάσματα (1992), Γράφοντας μετά το Άουσβιτς (1993), Ένα ευρύ πεδίο (1995), Ο αιώνας μου (1999) και Σαν τον κάβουρα (2002).

Ο Γκύντερ Γκρας, για πάνω από μισό αιώνα αποτελεί ένα είδος «ηθικής συνείδησης» της Γερμανίας, καθώς με το σύνολο του λογοτεχνικού του έργου και τις δημόσιες παρεμβάσεις του προσπάθησε να εμποδίσει τον εφησυχασμό των συμπατριωτών του που μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήθελαν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν, ξεχνώντας τα ναζιστικά εγκλήματα.

Το ποίημα του Γκύντερ Γκρας για την Ελλάδα:

«Η ντροπή της Ευρώπης» (Μετάφραση: Πατρίτσια Αδαμοπούλου)

Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.

Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.

Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.

Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.

Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.

Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.

Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.

Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.

Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.

Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.

Πηγή:www.tvxs.gr

Μύθος 33 χρόνων. Σαν χθες δολοφονήθηκε ο Τζον Λένον

Εχουν περάσει από τότε 33 χρόνια, αλλά ο μύθος δεν λέει να σβήσει. Ηταν 8 Δεκεμβρίου του 1980, όταν ο Τζον Γουίνστον Ονο Λένον δέχτηκε τέσσερις σφαίρες πισώπλατα από το πιστόλι του Μαρκ Τσάπμαν. Επέστρεφε ο Λένον στο διαμέρισμά του στο μέγαρο Ντακότα της Νέας Υόρκης ύστερα από την ηχογράφηση των τραγουδιών «Walking on thin ice» και «It happened», που προορίζονταν για τον επόμενο δίσκο του.

Ο Τσάπμαν τον είχε προσεγγίσει νωρίτερα την ίδια ημέρα, αποσπώντας μάλιστα ένα αυτόγραφό του. Σύμφωνα με την αυτοψία, οι μισές σφαίρες διαπέρασαν το αριστερό μέρος του σώματός του στο ύψος του στήθους, ενώ οι υπόλοιπες τον τραυμάτισαν κοντά στον αριστερό ώμο. Ολες προκάλεσαν εσωτερική αιμορραγία, ενώ η θανάσιμη ανάμεσά τους διαπέρασε την αορτή του.

Σύμφωνα με τις αναφορές των μαρτύρων και των αστυνομικών αρχών, μετά τη δολοφονία, ο Τσάπμαν παρέμεινε στον τόπο του εγκλήματος μέχρι την άφιξη της αστυνομίας. Εκτός από το όπλο του εγκλήματος, στην κατοχή του υπήρχαν ένα αντίτυπο του δίσκου «Double fantasy», στο εξώφυλλο του οποίου είχε υπογράψει νωρίτερα ο Λένον, ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος «Φύλακας στη σίκαλη» του Τ. Ν. Σάλιντζερ, καθώς και κασέτες με τραγούδια των Μπιτλς.

Ισόβια κάθειρξη

Ο Λένον οδηγήθηκε αμέσως στο νοσοκομείο «Ρούζβελτ», όπου με την άφιξή του επισημοποιήθηκε ο θάνατός του, που προκλήθηκε λόγω της μεγάλης απώλειας αίματος. Δύο ημέρες αργότερα, η σορός του αποτεφρώθηκε στο κοιμητήριο του Φέρνκλιφ, στη Νέα Υόρκη. Ο Μαρκ Τσάπμαν καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Σε ψυχιάτρους του δικαστηρίου διηγήθηκε πως «κακά πνεύματα» τον παρότρυναν να δολοφονήσει τον Λένον, ενώ το 2004 ομολόγησε επίσης πως ένας από τους λόγους που τον ώθησαν στην εγκληματική του ενέργεια ήταν η επιθυμία του να προβληθεί, αισθανόμενος πως μέχρι τότε ήταν ασήμαντος.

Και έτσι, ένας ασήμαντος παράφρονας έδωσε τέλος στη ζωή ενός μάγου της μουσικής και βέβαια ενός ακτιβιστή που υπήρξε ηγετική μορφή του κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Γιατί βλέπετε, οι Μπιτλς ως σύνολο μπορεί να δημιούργησαν όλο εκείνο το υπέροχο μουσικό ρεύμα, μπορεί να συντρόφευσαν μια ολόκληρη γενιά (και όχι μόνο) με τη μουσική τους, αλλά ο Λένον και ως μονάδα μπόρεσε να δημιουργήσει μύθο αντίστοιχο του συγκροτήματος μέσα από το οποίο αναδείχθηκε.

Στο τέλος τέλος, μπορεί ακόμα πολλοί να τραγουδούν κάποια τραγούδια των Μπιτλς, αλλά σίγουρα περισσότεροι γνωρίζουν και τραγουδούν το «Imagine» ή το «Give peace a chance» του Λένον.

Ο Τζον Λένον γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1940 στο Λίβερπουλ, πιθανώς κατά τη διάρκεια γερμανικής αεροπορικής επιδρομής. Η μητέρα του, Τζούλια Στάνλεϊ, ήταν κόρη αξιωματικού, ενώ ο πατέρας του, Αλφρεντ Λένον, εργαζόταν ως σερβιτόρος σε πλοία που πραγματοποιούσαν ταξίδια στον Ατλαντικό, κατά τη διάρκεια των οποίων τραγουδούσε ή συμμετείχε σε μουσικές συναυλίες. Μετά τη γέννηση του γιου του, εκείνος εγκατέλειψε την οικογένεια, ενώ η μητέρα του ανέθεσε τη φροντίδα του Τζον στην αδελφή της Μαίρη και τον σύζυγό της, Τζορτζ Σμιθ.

Ως μαθητής, υπήρξε δημοφιλής για τον ατίθασο χαρακτήρα του, τον οποίο ο ίδιος περιέγραψε λέγοντας: «Ημουν εκείνος για τον οποίο όλοι οι γονείς έλεγαν στα παιδιά τους: το νου σου, μακριά από αυτόν». Την ίδια περίοδο, οργάνωσε τη δική του μπάντα, με την ονομασία The Quarrymen, στην οποία αργότερα προσχώρησε και ο Πολ Μακάρτνεϊ.

Η πρώτη εμφάνιση

Η επίδραση του Μακάρτνεϊ υπήρξε έντονη, οδηγώντας στην υιοθέτηση μιας περισσότερο επαγγελματικής φυσιογνωμίας του συγκροτήματος, ενώ προσχώρησε σε αυτό ο Τζορτζ Χάρισον. Επιπλέον, το συγκρότημα εγκατέλειψε τη φολκ μουσική, στρεφόμενη προς το ροκ.

Η πρώτη επίσημη εμφάνιση των Μπιτλς έγινε το 1960 στο Αμβούργο, αλλά έπρεπε να περιμένουν δύο ακόμα χρόνια μέχρι να ηχογραφήσουν το «Love me do», που κατέκτησε την 17η θέση στη Μεγάλη Βρετανία, μία σημαντική επιτυχία για ένα άγνωστο μέχρι τότε συγκρότημα της επαρχίας. Ακολούθησε ο επόμενος δίσκος, «Please please me», ο οποίος κατέλαβε την πρώτη θέση σηματοδοτώντας την ανοδική πορεία του συγκροτήματος. Εκτοτε τα πάντα είναι ιστορία... 

ΧΡ. ΣΙΑΦΚΟΣ enet.gr

Και τι δεν ήταν - ''Μιλώντας για το Δεκέμβρη του 2008''

Πιονγιάνγκ προς ξένους πολίτες: "Εγκαταλείψτε άμεσα τη Ν. Κορέα" - Patriot στο Τόκιο

Η κατάσταση στην Κορεατική Χερσόνησο έχει φθάσει σε σημείο "βρασμού" και όλοι φοβούνται πλέον ότι το καπάκι της πυρηνικής "χύτρας" σύντομα θα εκτιναχθεί, με συνέπειες προφητειών Αποκάλυψης του Ιωάννου. Εν μέσω φημών ότι η Πιονγιάνγκ ετοιμάζεται για πυραυλική δοκιμή ή για μία ακόμα πυρηνική δοκιμή, η Βόρειος Κορέα προειδοποίησε τους ξένους πολίτες να εγκαταλείψουν τη Νότιο Κορέα.

«Δεν επιθυμούμε να πάθουν κακό οι ξένοι στην Νότιο Κορέα, σε περίπτωση πολέμου» ανέφερε το ειδησεογραφικό πρακτορείο KCNA, επικαλούμενο τον εκπρόσωπο της Βορείου Κορέας στην Επιτροπή Ειρήνης Κορέας Ασίας-Ειρηνικού.

Η Ιαπωνία εγκατέστησε αντιπυραυλικά συστήματα Patriot στο κέντρο του Τόκιο ενώ οι 53.000 βορειοκορεάτες εργαζόμενοι δεν πήγαν σήμερα στη βιομηχανική ζώνη του Κεσόνγκ που λειτουργεί από κοινού με την Νότιο Κορέα.

Η απόφαση της Πιονγκγιάνγκ να διακόψει τη λειτουργία στη βιομηχανική ζώνη του Κεσόνγκ συμπίπτει με τη φημολογία ότι η Βόρεια Κορέα ετοιμάζεται για πυραυλική δοκιμή ή για μία ακόμη πυρηνική δοκιμή. Η βιομηχανική περιοχή, όπως ανακοίνωσαν οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται εκεί, ανέστειλε τη λειτουργία της για πρώτη φορά από το 2004 που ξεκίνησε.

Πολλοί λίγοι ειδικοί ανέμεναν ότι η Βόρεια Κορέα θα διακινδύνευε την Κεσόνγκ, η οποία αποφέρει δύο δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε εμπορικά αγαθά και απασχολεί πάνω από 50.000 Βορειοκορεάτες σε 123 νοτιοκορεατικές εταιρείες. Εξέλιξη που ενισχύει τους φόβους για πυρηνικό πόλεμο στην κορεατική χερσόνησο.  

Το πολεμικό κλίμα από πλευράς βόρειας Κορέας και οι απειλές κατά της Νότιας Κορέας και των ΗΠΑ συνεχίζονται και φαίνεται πώς είναι πιθανό η Πιονγιάνγκ να πατήσει το κουμπί εκτόξευσης πυρηνικών πυραύλων. Μάλιστα η Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε επι τις ουσίας την ανησυχία της προχωρώντας στην πρωτοφανή ενέργεια αναβολής δοκιμαστικής εκτόξευσης ενός βαλλιστικού πυραύλου Minuteman ΙΙΙ για να μην υπάρξει λανθασμένη ερμηνεία από την Βόρεια Κορέα και ενταθεί η κατάσταση στη κορεατική χερσόνησο.

Ανησυχώντας για πιθανό χτύπημα της Βόρειας Κορέας η Ιαπωνία εγκατέστησε δύο εκτοξευτήρες πυραύλων Patriot sτην καρδιά της ιαπωνικής πρωτεύουσας πριν καν ξημερώσει ώστε να αναχαιτίσουν τους βορειοκορεατικούς πυραύλους. Σύμφωνα με τον ιαπωνικό Τύπο, πύραυλοι Patriot θα αναπτυχθούν και σε δύο άλλα σημεία στην περιοχή του Τόκιο. Συστήματα αναχαίτισης θα εγκατασταθούν επίσης στο νησί Οκινάουα, ανακοίνωσε χθες Δευτέρα ο υπουργός Άμυνας Ιτσουνόρι Ονοντέρα.

Μιλώντας στην ιαπωνική τηλεόραση, επισήμανε πως η Οκινάουα είναι "η πλέον κατάλληλη περιοχή για να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε επείγουσα κατάσταση" και πρόσθεσε πως πύραυλοι Patriot είναι πιθανόν να εγκατασταθούν μόνιμα στο νησί.

Εκτός από τις συστοιχίες Πάτριοτ το Τόκιο έχει στείλει αντιτορπιλικά εξοπλισμένα με το προηγμένο σύστημα Aegis (σύστημα ελέγχου και διοίκησης με υπολογιστές και ραντάρ για τον εντοπισμό εχθρικών στόχων στον αέρα) στην Θάλασσα της Ιαπωνίας, επισήμαναν αξιωματούχοι του υπουργείου Άμυνας.

"Η κυβέρνηση θα καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να προστατεύσει τον ιαπωνικό λαό και να εγγυηθεί την ασφάλειά του", τόνισε ο Iάπωνας πρωθυπουργός Σίνζο Αμπε μιλώντας σε δημοσιογράφους. "Όσο η Βόρεια Κορέα συνεχίζει τις προκλητικές δηλώσεις, η Ιαπωνία θα κάνει αυτό που πρέπει σε συνεργασία με τις άλλες εμπλεκόμενες πλευρές", πρόσθεσε.

Άλλωστε μην ξεχνάμε η Ιαπωνία έχει νιώσει στο "πετσί" της πολύ σκληρά, τα αποτελέσματα πυρηνικού πλήγματος, κάτι που έχει γραφτεί ανεξίτηλα στο συλλογικό της ασυνείδητο. Ειρωνία της ιστορίας όμως αποτελεί το γεγονός ότι αυτοί (Αμερικανοί) που της προξένησαν το ατομικό "τραύμα", βρίσκονται τώρα εκεί για να την προστατέψουν.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Εκταφή της σορού του νομπελίστα Πάμπλο Νερούδα

Για να εξακριβωθεί η αιτία του θανάτου του...

Η επιχείρηση της εκταφής της σορού του Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα, ο οποίος είχε πεθάνει τον Σεπτέμβριο του 1973, μερικές ημέρες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Αουγκούστο Πινοτσέτ, άρχισε χθες στην Ίσλα Νέγρα, στις ακτές της κεντρικής Χιλής στον Ειρηνικό, σε μια προσπάθεια να λυθεί το αίνιγμα σχετικά με την αιτία του θανάτου του, η οποία κατά την επίσημη εκδοχή, ήταν η επιδείνωση του καρκίνου από τον οποίο έπασχε. Οι ειδικοί της ιατροδικαστικής υπηρεσίας και άνδρες της αστυνομίας, που έφθασαν στο σημείο περί τις 17:00 τοπική ώρα (23:00 ώρα Ελλάδας), εγκατέστησαν αρχικά μια σκηνή κοντά στην κρύπτη, όπου είναι θαμμένος ο Νερούδα στο πλευρό της τρίτης και τελευταίας συζύγου του, της Ματίλντα Ουρούτια, στον κήπο του σπιτιού του. Μετά τις πρώτες εργασίες της εκταφής, μια ομάδα Χιλιανών και ξένων ιατροδικαστικών επρόκειτο να προχωρήσει εντός της ημέρας στη λήψη δειγμάτων από το λείψανο του ποιητή και διπλωμάτη καριέρας, υπό την επίβλεψη του δικαστή Μάριο Καρόσα, ο οποίος χειρίζεται την υπόθεση. Σύμφωνα με τον Πατρίτσιο Μπούστος, διευθυντή της ιατροδικαστικής υπηρεσίας, η εκταφή επρόκειτο να αρχίσει περί τις 08:00 τοπική ώρα (14:00 ώρα Ελλάδας). Ο Νερούδα, κατά την επίσημη εκδοχή, πέθανε από την επιδείνωση του καρκίνου του προστάτη από τον οποίο έπασχε, την 23η Σεπτεμβρίου 1973, 12 ημέρες μετά την επιβολή της στρατιωτικής χούντας του Πινοτσέτ που ανέτρεψε τον σοσιαλιστή πρόεδρο Σαλβαδόρ Αλιέντε, επιστήθιο φίλο του κομμουνιστή ποιητή. Ωστόσο πρόσφατες μαρτυρίες θέτουν εν αμφιβόλω αυτή την εκδοχή, κάνοντας λόγο για δολοφονία που διαπράχθηκε από τη δικτατορία, προκειμένου να αποφευχθεί το να καταστεί ο Νερούδα από το εξωτερικό, όπου σκόπευε να εξοριστεί, ένας αντιφρονών με μεγάλο κύρος. Η εκτίμηση ότι επρόκειτο για δολοφονία είχε υποστηριχτεί εξαρχής από οικείους και συνεργάτες του παγκοσμίως γνωστού λογοτέχνη και αφού ανέκυψαν και άλλες μαρτυρίες και ιατρικές εκθέσεις εντέλει η δικαιοσύνη της Χιλής διέταξε την εκταφή των οστών του Νερούδα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Χιλής, το οποίο δηλώνει πεπεισμένο ότι ο ποιητής είχε δολοφονηθεί από τη στρατιωτική χούντα, είχε προσφύγει στην δικαιοσύνη τον Δεκέμβριο ζητώντας να γίνει εκταφή και έρευνα. «Ο Νερούδα δολοφονήθηκε», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μανουέλ Αράγια, 65 ετών, ένα νεαρό τότε μέλος του ΚΚ Χιλής που είχε οριστεί από τον κομματικό μηχανισμό οδηγός και προσωπικός βοηθός του συγγραφέα. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Πάμπλο Νερούδα πέθανε μερικές ώρες αφού του έγινε μια μυστηριώδης ένεση στην κλινική Σάντα Μαρία στο Σαντιάγο, όπου νοσηλευόταν. Ο Νερούδα, ο οποίος είχε τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας δύο χρόνια νωρίτερα, αισθανόταν ότι η ζωή του αντιμετώπιζε άμεση απειλή μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα και ήθελε να φύγει από τη χώρα. Ο τότε πρεσβευτής του Μεξικού στο Σαντιάγο, ο Γκονσάλο Μαρτίνες, του είχε υποσχεθεί να του βρει μια θέση σε ένα αεροπλάνο που επρόκειτο να αναχωρήσει για το Μεξικό την 24η Σεπτεμβρίου και ασφαλή διέλευση. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό θανάτου του ποιητή που εξέτασε το Γαλλικό Πρακτορείο, αιτία του θανάτου του αναφέρεται ότι ήταν μια «καρκινική καχεξία», μια κατάσταση ακραίου πρωτεϊνο-θερμιδικού υποσιτισμού και μεγάλης αδυναμίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στις εφημερίδες της εποχής, το νοσοκομείο είχε εκδώσει μια ανακοίνωση στην οποία ανέφερε πως ο ποιητής πέθανε από έμφραγμα. Ωστόσο δεν υπάρχει κανένα ίχνος αυτής της ανακοίνωσης στο νοσοκομείο. Ωστόσο άνθρωποι που είχαν δει τον Νερούδα τις ημέρες πριν από τον θάνατό του ανέφεραν ότι τους είπε πως δεν διέτρεχε άμεσο κίνδυνο. «Ήξερα ότι ήταν ήδη ένας άρρωστος, αλλά δεν ήταν σκελετωμένος, ούτε κατατονικός. Αλλιώς δεν θα επεδίωκα να του εξασφαλίσω μια θέση σε ένα αεροπλάνο εννιά ώρες αργότερα», είχε θυμηθεί ο πρώην Μεξικανός πρεσβευτής Μαρτίνες σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στο Γαλλικό Πρακτορείο τον Ιούνιο του 2011. Ο βοηθός του λογοτέχνη Αράγια θυμάται ότι «το πρωί της 23ης Σεπτεμβρίου η Ματίλντα κι εγώ είχαμε πάει στην Ίσλα Νέγρα για να πάρουμε κάποια από τα πράγματά του. Ενώ ήμασταν εκεί δεχθήκαμε ένα τηλεφώνημα από τον Νερούδα, στην κλινική. Είπε ‘γυρίστε το γρηγορότερο! Την ώρα που κοιμόμουν ήρθε ένας γιατρός και μου έκανε μια ένεση στο στομάχι’». Ο Αράγια και η σύζυγος του Νερούδα επέστρεψαν εσπευσμένα στο Σαντιάγο. «Ο Νερούδα πέθανε στις 22:30 εκείνο το βράδυ», προσθέτει ο ίδιος. Η Ουρούτια, που πέθανε το 1985, πάντοτε αρνιόταν ότι ο άνδρας της πέθανε από καρκίνο, αλλά δεν είχε δηλώσει ποτέ δημόσια πως δολοφονήθηκε. Το Ίδρυμα Πάμπλο Νερούδα επιμένει ότι ο θάνατός του οφειλόταν στον καρκίνο αλλά έχει ανακοινώσει ότι θα συνεργαστεί στην έρευνα. Η εκταφή ίσως δώσει στοιχεία-κλειδιά για το θάνατο του ποιητή. «Μπορεί με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών και παρά το χρόνο που έχει περάσει και την εγγύτητα στη θάλασσα (. . .) να βρεθούν ίχνη βλαβερών ουσιών, τοξίνες, βακτήρια», που θα τεκμηριώνουν ότι ο θάνατός του οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια, είπε ο Εδουάρδο Κοντρέρας, ένας δικηγόρος που εκπροσωπεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής. «Δεν βρισκόταν σε ‘κατάσταση καχεξίας’», είπε ο Κοντρέρας. «Έχουμε την πεποίθηση, την πιο απόλυτη βεβαιότητα ότι ο θάνατος του Νερούδα δεν οφειλόταν σε φυσικά αίτια», πρόσθεσε ο δικηγόρος αυτός. Η δικαιοσύνη της Χιλής άρχισε το τελευταίο διάστημα να επανεξετάζει τις συνθήκες του θανάτου προσωπικοτήτων επί των ημερών της στρατιωτικής δικτατορίας: τον Μάιο του 2012, είχε προχωρήσει στην εκταφή της σορού του Αλιέντε για να καθοριστεί εάν είχε πράγματι αυτοκτονήσει ή εάν είχε εκτελεστεί από τους στρατιωτικούς την ημέρα του πραξικοπήματος, την 11η Σεπτεμβρίου 1973, στο προεδρικό μέγαρο. Τελικά οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είχε αυτοκτονήσει. Μια άλλη έρευνα πρόκειται να εξετάσει τα αίτια του θανάτου ενός άλλου αντιφρονούντα, του πρώην προέδρου (1964-70) Εδουάρδο Φράι Μοντάλβα, ο οποίος πέθανε το 1982 έπειτα από μια επέμβαση ρουτίνας στην ίδια κλινική όπου πέθανε ο Πάμπλο Νερούδα, όπου τον είχε αναλάβει ο ίδιος γιατρός.

πηγή : epikaira.gr

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ - TO BLOG

Τα αγαπημένα βιβλία των λογοκριτών - Η Φάρμα των Ζώων

«Pig Brother is Watching you»: Τέσσερα χρόνια πριν κυκλοφορήσει το τελευταίο και διασημότερό του βιβλίο, το «1984», ο Βρετανός συγγραφέας Τζορτζ Όργουελ είχε ήδη προλάβει να δημιουργήσει μία κατάμαυρη πολιτική σάτιρα με το μυθιστόρημά του «Η Φάρμα των Ζώων» (1945).

Ποτέ άλλοτε ένα βιβλίο με ζώα (με στοιχεία ανθρωπομορφισμού βεβαίως) στη θέση των πρωταγωνιστών δεν προκάλεσε τόσες αντιδράσεις, δεν δέχθηκε τόσες απορρίψεις, δεν κινήθηκε στη σφαίρα της παρανομίας και του θρύλου, όσο η «Φάρμα των Ζώων». Κι όμως, παρά την απατηλή πρώτη εντύπωση που θα έδινε, δίχως άλλο, το πρώτο χειρόγραφο στους εκδότες – την επαγγελία μίας παραμυθένιας ιστορίας, με στοιχεία διδακτισμού και ηθικοπλαστικό μήνυμα – το μυθιστόρημα του Όργουελ ήταν μία βόμβα, μία "καυτή πατάτα" όπως θα έλεγε κανείς στα αγγλικά: μία αμείλικτη, απροκάλυπτη αλληγορία της διαφθοράς του σταλινικού καθεστώτος.

Εξώφυλλο από τον Ben Templesmith

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Τζορτζ Όργουελ (1903-1950) υπήρξε υπέρμαχος του σοσιαλισμού, και ιδίως του αναρχο-συνδικαλισμού, ενώ ήταν και φιλικά προσκείμενος στον τροτσκισμό. Οι βιαιότητες που αντίκρισε κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου (1936-1939) – η βίαιη καταστολή των αναρχικών της Καταλονίας από τους Ισπανούς κομμουνιστές, με τις ευλογίες της Σοβιετικής Ένωσης – τον έκαναν πολέμιο της ΕΣΣΔ και ιδίως του Σταλινισμού. Στα μάτια του Όργουελ, η Σταλινική ΕΣΣΔ δεν ήταν πραγματικά σοσιαλιστική, αλλά μία εναλλακτική μορφή ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Ο Όργουελ αποτύπωσε τις εμπειρίες που αποκόμισε από τον ισπανικό εμφύλιο στο βιβλίο του «Πεθαίνοντας στην Καταλωνία». Ωστόσο, λίγα χρόνια αργότερα, με τη «Φάρμα των Ζώων», που ολοκλήρωσε μεταξύ του 1943 και 1944, κατόρθωσε να δώσει μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα αυτού που ο ίδιος θεωρούσε την άνοδο και διαφθορά του σοβιετικού καθεστώτος πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο.

Η ιστορία της «Φάρμας» δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις. Σε μία φάρμα, δύο γουρούνια, ο Snowball (Χιονόμπαλα) και ο Ναπολέων, παρακινημένα από τις επαναστατικές θεωρίες ενός γέρικου, προσφάτως εκλιπόντος χοίρου, του Old Major, υποκινούν μία επανάσταση, με τις ευλογίες όλων των ζώων. Οι ανθρώπινοι αφέντες τους εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη φάρμα. Τα ζώα, με την καθοδήγηση των γουρουνιών, αρχίζουν να συμβιώνουν και να συνεργάζονται, υπό ένα καθεστώς απόλυτης ισότητας, με την αρχή μάλιστα «Όλα τα ζώα είναι ίσα». Ωστόσο, η ακόρεστη δίψα του Ναπολέοντος για εξουσία θα οδηγήσει στην εκδίωξη του Snowball, τη μετατροπή της κοινότητας σε απολυταρχικό καθεστώς και στην κατάλυση των δικαιωμάτων των ζώων. Και η νέα τυραννία που τα περιμένει είναι εξίσου σκληρή με την προηγούμενη: Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα.

Οι αναφορές του Όργουελ στην ιστορία του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού είναι προφανείς. Ο γηραιός, σοφός Old Major που πεθαίνει προτού δει τις θεωρίες του να γίνονται πραγματικότητα είναι μία σαφής αναφορά στον Μαρξ, αλλά και τον Λένιν. Ο Snowball είναι ο «αποδιοπομπαίος» Τρότσκι. Και ο Ναπολέων, όπως υποδηλώνει και το «απολυταρχικό» όνομά του, μία συγκαλυμμένη εκδοχή του Στάλιν που εγκαθιδρύει μία νέα δικτατορία.

Τρότσκι-Στάλιν: Η έμπνευση για τους δύο πρωταγωνιστές του βιβλίου

Η προσπάθεια του Όργουελ να εκδώσει το βιβλίο στέφθηκε αρχικά με αποτυχία. Εύλογα, αφού ήταν η χειρότερη δυνατή στιγμή για κάτι τέτοιο: στα τελευταία χρόνια του Β’ Παγκοσμίου και λίγο μετά το τέλος του, η Σοβιετική Ένωση είναι ένας από τους πολυτιμότερους Συμμάχους. Κανένας εκδοτικός οίκος στη Μεγάλη Βρετανία δεν θέλει να βγάλει ένα βιβλίο με ένα τόσο απροκάλυπτο αντι-σοβιετικό αίσθημα, σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή. Η Faber & Faber, με σύμβουλο έκδοσης τον Τ. Σ. Έλιοτ το απέρριψε. Η Victor Gollancz, που είχε βγάλει τα προηγούμενα βιβλία του Όργουελ, το απέρριψε. Ένας ακόμα μεγάλος οίκος το απέρριψε, καθ’υπόδειξη ενός αξιωματούχου του Υπουργείου Πληροφοριών που αργότερα αποκαλύφθηκε πως ήταν πράκτορας των Σοβιετικών. Έπρεπε να περάσουν 18 μήνες προσπαθειών μέχρι τελικά να βρεθεί ένα «σπίτι» για το βιβλίο του Όργουελ, η Secker & Warburg. Το οποίο βιβλίο, εύλογα, μπήκε στη μαύρη λίστα της ΕΣΣΔ και απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του. Οπότε και εντάχθηκε στο ρεύμα των samizdat.

Τι ήταν τα samizdat; Φαινόμενο που παρουσιάστηκε με αυτή τη μορφή μόνο στην ΕΣΣΔ και σε χώρες του Ανατολικού μπλοκ. Εκδόσεις που είτε αποσύρονταν από την επίσημη κυκλοφορία είτε έπεφταν θύματα της λογοκρισίας, έβρισκαν τον δρόμο τους προς το κοινό στην πλήρη μορφή τους μέσα από κρυφά δίκτυα αυτοέκδοσης. Καμιά φορά επρόκειτο για βιβλία που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να κυκλοφορήσουν στην ΕΣΣΔ. Άλλες περιπτώσεις αφορούσαν έργα που είχαν εκδοθεί αρχικά στα mainstream μέσα, προτού αποσυρθούν από την κυκλοφορία, οπότε και μπορούσε να τα βρει κανείς μόνο στα δίκτυα samizdat. Έργα που συνήθως ασκούσαν οξεία κριτική στο σταλινικό καθεστώς, όπως η «Φάρμα», ο «Μετρ και η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και πολλά γραπτά του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν. Η «Φάρμα», όπως και τα άλλα απαγορευμένα κείμενα, δεν εμφανίστηκαν στην επίσημη εκδοτική ζωή παρά μετά την πτώση του Τείχους, το 1989, αν και οι λογοκρισίες και οι περιορισμοί είχαν αρχίσει, κατ’ουσίαν, μερικά χρόνια νωρίτερα, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Γκορμπατσόφ.

Βουδαπέστη, 1989, περίπτερο με samizdat την εποχή που ήταν πλέον ημι-παράνομα, λίγο πριν πάψουν οριστικά να έχουν λόγο ύπαρξης

Εξώφυλλο από μετάφραση της "Φάρμας" στα ουκρανικά, 1947. Η έκδοση προορίστηκε για ουκρανόφωνους πληθυσμούς που ζούσαν σε στρατόπεδα μετακίνησης πληθυσμών στη Γερμανία, με την καθοδήγηση των Συμμάχων. Περιλαμβάνει προλογικό σημείωμα από τον Όργουελ, που εξηγεί τους συμβολισμούς του έργου.

Η ειρωνεία του πράγματος; Από το καταραμένο βιβλίο που κανείς δεν ήθελε να εκδώσει, είναι σήμερα ένα από τα απαραίτητα σχολικά αναγνώσματα στη Γηραιά Αλβιόνα και γενικότερα τις αγγλόφωνες χώρες. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως σε άλλες χώρες έχει γλιτώσει από τα πλοκάμια της λογοκρισίας: για παράδειγμα, το 2002, αποσύρθηκε από τις σχολικές βιβλιοθήκες στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όχι λόγω των αντισοβιετικών του μηνυμάτων, όσο επειδή περιέχει ανθρωπομορφικά γουρούνια, κάτι που θεωρήθηκε πως αντιβαίνει στις αξίες του Ισλάμ.

Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί πως καμία από τις δύο μεταφορές του βιβλίου στην οθόνη – μια ταινία κινουμένων σχεδίων του 1954 και μία τηλεταινία του 1999 – δεν θέλησαν να κρατήσουν το κατάμαυρο, πεσιμιστικό φινάλε του Όργουελ. Tο οποίο ευτυχώς έχουν διατηρήσει οι κατά καιρούς θεατρικές διασκευές του μυθιστορήματος.

Τα μυθιστορήματα του Όργουελ, χωρίς συντομεύσεις και βεβαίως στην πρωτότυπη γλώσσα τους, μπορεί να τα βρει κανείς στη διεύθυνση georgeorwellnovels.com

Η κεντρική φωτογραφία είναι από έργο του damien-br

Απόσπασμα από την ταινία του 1954

http://www.athensvoice.gr Κωνσταντίνος Τζήκας